همه چيز در مورد پزشكي

به گزارش به نقل از شفقنا، دكتر مصطفي سليماني، روانشناس در يادداشتي آورده است: بي‌شك مهم‌ترين مجموعه اجتماعي را بايد خانواده دانست؛ اگر امنيت و نشاط در خانواده وجود داشته باشد، تك تك فرزندان احساسات خوبي را دريافت خواهند كرد و به سلامت رواني لازم دست خواهند يافت.

در اين يادداشت كوتاه، به برخي از عوامل تأثيرگذار در زمينه ايجاد سلامت روان فرزندان توسط خانواده شاد، اشاره خواهيم كرد.

۱. ارتقا سواد اجتماعي:
يكي از مهم‌ترين كاركردهاي خانواده بانشاط، اجتماعي كردن فرزندان است. اگر كودكان و نوجوانان، از ابتداي ورودشان به اجتماع، عفونت بدن از مهارت‌هاي لازم برخوردار باشند، طبيعتاً اجتماع نيز كم‌چالش‌تر خواهد بود.
ما به هيچ عنوان نمي‌توانيم خواستار و ايجاد كننده ارتباطات اجتماعي سالم باشيم، مگر اينكه به اصلاح بنيادي‌ترين مجموعه اجتماعي، يعني خانواده دست بزنيم. روابط اجتماعي شايسته، تنها در يك خانواده سالم و بي‌حاشيه اتفاق خواهد افتاد.
وقتي فرزندان يك خانواده از موقعيت زندگي خود رضايت داشته باشند، از روح و روان متعادلي نيز برخوردار خواهند بود؛ و علت اين امر را نيز بايد در دوري آن‌ها از جنجال‌هاي آسيب‌رسان در زندگي دانست.
به اين ترتيب، يك خانواده شاد در وهله اول، با نهادينه كردن اعتماد به نفس در ذهن و روان كودك خود، مي‌تواند به مرحله بعد قدم بگذارد و زمينه‌سازِ شكل‌گيري يك اجتماع متعادل قرار بگيرد.
والديني كه دغدغه‌ شكل‌دهي و برقراري يك زندگي بدون تنش را دارند، به تدريج، سلامت رواني و امنيت را در كودك جاسازي مي‌كنند و شرايط را براي افزايش سطح عزت نفس آن‌ها فراهم محصولات زخم بستر و هموار مي‌كنند.

۲. ارتقا فرهنگ گفت‌وگو:
زماني كه والدين اهل ديالوگ و فهم مشترك باشند، به صورت مستقيم، امنيت فكري و شخصيت استاندارد را بين اعضاي خانواده‌شان تقويت خواهند كرد.
با تحقيقات صورت گرفته، فرزنداني كه در خانواده پر نشاط و اهل گفت‌وگو رشد مي‌كنند، در ايام بزرگ‌سالي بسيار كم‌تر از ساير افراد دچار آسيب‌هاي زندگي و اجتماعي مي‌شوند؛ زيرا قبل از مواجهه با بحران‌ها، آمادگي‌هاي لازم براي مقابله با آن‌ها را دارا هستند و به نوعي براي مديريت بحران آموزش ديده‌اند.
در حقيقت، گفت‌وگو اين موقعيت را براي اعضاي خانواده ايجاد مي‌كند كه به بيراهه‌هاي اجتماعي و مشكلات فكري كشيده نشوند.
براي شكل‌گيري نشاط دروني خانواده، ضروري است كه اعضاي آن با مهارت‌هاي ارتباطي و اجتماعي آشنا باشند‌. اين نهاد اجتماعي در صورتي كه كاركرد اصلي خودش را فراموش كند، اجتماع كلان را نيز به طور حتم دچار خدشه‌ خواهد كرد.
ارتقاي نحوه پانسمان هارتمن نشاط در زندگي مستلزم سرمايه‌گذاري‌هاي كلان و سنگين نيست. در واقع، كار اخلاقي و فرهنگي به معناي عام كلمه نيازمند رعايت مسائل ابتدايي انساني است.
فرزنداني كه از وجود يك خانواده شاد برخوردارند، حضور و فعاليت در خانه را به حضور در بيرون خانه ترجيح مي‌دهند. در يك خانواده شاداب، فرزندان با احساس و تجربه امنيت فكري و حسي در محيط خانه، آن‌جا را به هر جاي ديگري ترجيح مي‌دهند.

۳. ارتقا الگوي مرجع:
والدين آگاه بايد بدانند كه خواه ناخواه براي فرزندان خود الگو هستند و رفتارشان زير ذره‌بين است. در واقع، والدين الگوي اول و مرجع فرزندان محسوب مي‌شود.
وقتي والدين از سلامت روحي و رواني تهي باشند، چرا بايد اين انتظار وجود داشته باشد كه فرزندان از آن‌ها تأثيرات مثبت دريافت كنند؟!
فرزندان تنها با الگوگيري صحيح و اخلاقي مي‌توانند از آسيب‌هاي اخلاقي و اجتماعي دور باشند.

۴. ارتقاي سواد رسانه‌اي:
در گذشته، تأثير خريد پانسمان اصلي روي تربيت فرزندان، توسط خانه و والدين صورت مي‌پذيرفت؛ اما امروزه خانواده به تنهايي متكفل تربيت نيست و رقيباني چون مدرسه، دوستان، جامعه و خصوصاً رسانه پيدا كرده است. ناكافي بودن خانواده، مي‌تواند زمام امور را به دست رقيبان ديگر بدهد.
در شرايطي كه درگيري فرزندان با رسانه، به اين ميزان دغدغه ايجاد كرده است، نمي‌توان ناآگاهي والدين را به عنوان مربيان اول فرزندان، نسبت به رسانه پذيرفت يا توجيه كرد.
امروزه، با وجود سرعت بالاي رسانه‌ها در انتقال اطلاعات به فرزندان و به دليل وجود محدوديت‌هاي تربيتي، آموزش فضاي مجازي به افراد خانواده از مسائل ضروري به حساب مي‌آيد.
به واقع، ما اگر به دنبال عملكرد موفق بر تربيت فرزندان از جهت سلامت و امنيت هستيم، بايد گفت‌وگوي مؤثر، در فضايي شاد با موضوعات اجتماعي چون آداب رسانه داشته باشيم.
روشن است كه نبايد اطلاعات فرزندان و والدين فاصله زيادي با همديگر داشته باشد و شرايط براي نابسامان پانسمان اكتي كوت شدن اوضاع در خانواده فراهم شود.
اين روزها، دسترسي آسان و سريع فرزندان به اطلاعات متنوع در هر زمينه‌اي، موجب شده كه آن‌ها در برخي از مسائل، گوي سبقت را از والدين خود نيز بربايند و به نوعي با قرارگيري در حالت بحراني، زمينه را براي آسيب‌هاي بعدي مساعد كنند.