همه چيز در مورد پزشكي

به گزارش ، احتمالا شما هم متوجه شديد كه نمي‌توانيد خودتان را غلغلك بدهيد. هرچه‌قدر دست و انگشتان را در مكان‌هاي حساس خود قرار دهيد و به حركت دربياوريد؛ حس غلغلك به شما دست نمي‌دهد.اما كافي دست و انگشت فرد ديگري نزديك بدن شما شود تا شروع به خنديدن كنيد.در اين پديده عجيب، هر دو لمس يكسان است ولي احساس متفاوتي وريدي در فرد ايجاد مي‌كنند.بدن و به طور مشخص ذهن انسان مي‌تواند تشخيص دهد كه فرد ديگري بدن او را لمس كرده است و هيچ دركي ندارد كه اين لمس تا چه زماني ادامه پيدا خواهد كرد يا پيش‌بيني حركت بعدي او سخت است.پس، بدن واكنش نشان مي‌دهد و حس غلغلك به وجود مي‌آيد ولي خود افراد نمي‌توانند اين حس را ايجاد كنند. چون چيزي براي تعجب كردن وجود ندارد.

محققاني از دانشگاه Linköping سوئد روي اين موضوع مطالعه كردند و دريافتند چيزي بيشتر از يك تعجب و تعليق در غلغلك توسط خود يا ديگران وجود دارد.ربكا بوهمه (Rebecca Böhme) سرپرست اين تحقيق مي‌گويد: « من فكر مي‌كنم حس لمس و لمس بين فردي موضوع‌هايي هستند كه براي افراد اهميت دارند و تفاوت‌هايي ايجاد مي‌كنند كه تا كنون كمتر روي آن‌ها مطالعه و تحقيق شده است.»لمس اولين ابزار پماد آلفا براي سوختگي پاي نوزاد و روش شناخت انسان‌هاي ديگر است. حتي پيش از تولد، جنين‌ها با لمس كردن رحم مادر را شناسايي مي‌كنند. پس از تولد و در مراحل رشد، لمس كردن يكي از ابزارهاي مهم در زندگي فردي و اجتماعي مي‌شود.بخش بزرگي از ارتباط افراد با جهان پيراموني خود از طريق لمس كردن و احساس‌هاي متفاوت لمس افراد يا اشيا به دست مي‌آيد. كودكان با دست‌هاي خود جهان را مي‌شناسند و به حس‌هاي متفاوتي عادت مي‌كنند.وقتي يك كودك دست‌هاي مادرش را مي‌گيرد يا نزديكان او بغل‌اش مي‌كنند؛ حس بسيار متفاوتي نسبت به زماني كه دست‌هاي غريبه‌اي را لمس كرده؛ خواهد داشت.مغز و ذهن انسان نيز مي‌تواند اين حس لمس‌هاي مختلف را شناساسي و تحليل كند و در برابر آن‌ها واكنش‌هاي متفاوتي داشته باشد.

من پانسمان زخم بستر و غير من
تيم تحقيقاتي دانشگاه Linköping سوئد سه آزمايش متفاوت طراحي مي‌كنند.در آزمايش نخست، گروهي را با دستگاه MRI زير نظر گرفته و ازشان مي‌خواهند ابتدا به خودشان دست بزنند و بعد اجسامي را لمس كنند.نتيجه آزمايش نشان مي‌دهد، افراد با لمس خودشان تنها بخش بسيار كوچكي از مغز را فعال مي‌كنند ولي هنگامي كه به سوژه‌ها دست مي‌زنند؛ فعاليت مغز بيشتر مي‌شود.

در آزمايش دوم، از شركت‌كنندگان خواسته شد به طور همزمان دست‌هاي خود و يك سري رشته‌هاي پلاستيكي را لمس كنند. ازشان سوال مي‌شود كه رشته‌هاي پلاستيكي را تشخيص دادند و در كدام بخش از دست و بازوي خود احساس لمس بيشتري داشتند.

در آزمايش سوم، يك الكترود بر انگشت شركت‌كنندگان بسته شده تا فعاليت پماد زخم مغز در دريابي لمس خود و ديگران ثبت شود. محققان دنبال اين سوال بودند كه چگونه مغز مي‌تواند ميان لمس خود با ديگران تفاوت قائل شود.

نتايج اين آزمايش‌ها نشان داد مغز براي لمس خود افراد، اولويت و اهميت بسيار پاييني قائل مي‌شود. شايد تا اينجا، نتيجه قابل پيش‌بيني بود ولي تفاوت سيگنالي ميان لمس خود با ديگران در مغز بسيار شديد و زياد است كه موجب تعجب تيم تحقيقاتي مي‌شود.يعني مغز ميان «من» و «غير من» در لمس و تماس تفاوت بسيار زيادي قائل مي‌شود. اين تيم تحقيقاتي مي‌گويند يافته جديد مي‌تواند به اختلال‌هاي روان‌پزشكي مانند اسكيزوفرني يا اوتيسم هم مرتبط باشد.آن‌ها مي‌خواهند دامنه تحقيقات و آزمايش‌هاي خود را گسترش دهند و با مطالعه روي افراد داراي اختلال‌هاي روان‌پزشكي و ارتباط نمايندگي محصولات هارتمن آن‌ها با حس لمس در مغز، به نتايج جديدي برسند. ممكن است درك بهتر لمس توسط مغز باعث بهبود شرايط و كيفيت زندگي اين افراد شود.

منبع: پزشك