در درمان يك زخم بسر افراد زير بايد با هم همكاري داشته باشند

• پزشك معالج كه مسير كلي درمان را هدايت ميكند

• متخصص جراحي ترميمي

• پرستار ورزيده در درمان زخم

• فيزيوتراپ براي كمك به حركات بيمار

• متخصص تغذيه براي بهبود وضعيت تغذيه بيمار

• متخصص ارتوپدي يا جراحي اعصاب در صورت لزوم

مراحل درمان زخم بستر عبارتند از

كم كردن فشار

اولين قدم در درمان زخم بستر صرفنظر از اينكه در چه مرحله اي باشد حذف فشار ممتدي است كه موجب تشكيل زخم شده است. براي رسيدن به اين هدف بايد اقدامات زير را انجام داد

• جابجايي مكرر بيمار : بيمار با زخم بستر بايد مرتبا تغيير وضعيت داده شده و همچنين در وضعيت مناسب قرار گيرد. كسي كه در روي صندلي چرخدار مينشيند بايد هر 15 دقيقه و كسي كه دراز كشيده است بايد هر يك ساعت يك بار وضعيت خود را عوض كند. پرستار بيمار ميتواند در اين كار به بيمار كمك كند. استفاده از وسايل خاص ميتواند به بلند كردن و جابجا كردن بيمار بدون مالش زياد به بستر كمك كند.

• سطوح حمايت كننده : استفاده از بالشت يا بالشتك ها ميتواند به بيمار كمك كند تا در وضعيت مناسب قرار گيرد بطوريكه فشار زيادي به مجل زخم وارد نشود. از بالشتك هاي حاوي هوا يا آب ميتوان در زير محل هايي كه زخم ايجاد شده است استفاده كرده تا فشار كمتري به آن وارد شود.

خارج كردن بافت آسيب ديده و مرده زخم بستر

براي اينكه بافت ها بهبود يابند بايد اول از دست بافت هاي مرده رها شوند. براي انجام اين كار از روش هاي گوناگوني استفاده ميشود كه عبارتند از

تميز كردن و پانسمان مرتب زخم بستر

براي ممانعت از عفونت بايد زخم را تميز نگه داشت. زخم مرحله يك را ميتوان مرتب با آب تميز و صابون ملايم شستشو داد ولي وقتي زخم ايجاد شده است شستشو بايد با محلول سالين يا نمكي انجام شود. پانسمان موجب خشك نگه داشتن زخم و ممانعت از ورود ميكروب به آن ميشود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل، فوم يا فيلم وجود دارند.

اقدامات ديگر

به بيمار داروهايي داده ميشود تا شدت درد وي را كاهش دهد.
در صورت عفوني شدن زخم به بيمار آنتي بيوتيك داده ميشود.
وضعيت تغذيه بيمار بهتر ميشود. ويتامين سي و روي به بهبود زخم كمك ميكنند.
در موارد اسپاسم عضلات از يك شل كننده عضلاني استفاده ميشود.

درمان جراحي زخم بستر

گاهي اوقات زخم بستر آنچنان شديد شده و گسترش ميابد كه منطقه وسيعي از پوست از بين رفته و بافت هاي زيرين آن مانند استخوان و تاندون ها بدون حفاظ ميمانند. در اين موارد ممكن است بدن نتواند بافت جديدي را بر روي استخوان يا تاندون و بصورت جايگزين پوست بسازد. اين بيماران معمولا نياز به عمل جراحي دارند. در اين اعمال جراحي بافت هاي مرده و عفوني كاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش هاي جراحي ترميمي از پوست قسمتهاي ديگر بيمار استفاده شده و روي استخوان يا تاندون ها پوشانده ميشود.

منبع ايران ارتوپد