همه چيز در مورد پزشكي

اكنون ۷۱ ميليون نفر نيز ناقل ويروس هپاتيت C هستند. سالانه ۷۰۰ هزار نفر نيز در اثر ابتلا به هپاتيت C جان خود را از دست مي دهند؛ هم اكنون ميزان شيوع هپاتيت C در كشور نيز كمتر از نيم درصد اعلام شده است.

از اينرو افزايش آگاهي عمومي و ارايه اطلاعات لازم جهت راه هاي انتقال و پيشگيري و روش هاي درماني اين بيماري از اهميت زيادي برخوردار است.

به گفته دكتر سيد مويد علويان، استاد دانشگاه بقيه الله، مهمترين عوامل ايجاد كننده اين بيماري ويروس ها هستند. تاكنون حداقل 6 نوع ويروس مسوول بروز انواع مختلف هپاتيت(التهاب و ورم كبدي) شناسايي و طبق حروف الفبا انگليسي به نام هاي هپاتيت A، B،C، D، E، G نامگذاري شده اند. هريك از اين ويروس ها به گروهي جداگانه تعلق دارند و نوع بيماري كه ايجاد مي كنند، گاز عسل ارتباطي با يكديگر ندارد.

اين فوق تخصص گوارش و بيماري‌هاي كبدي به سيناپرس گفت: شايع ترين نوع هپاتيت، هپاتيت هاي نوع «بي» و «سي» هستند زيرا اين دو نوع هپاتيت باعث نارسايي كبد و سيروز كبدي مي شوند.

وي اظهارداشت: اگر اين بيماري و علايم آن كمتر از شش ماه طول بكشد به آن «هپاتيت حاد» و اگر طول مدت آن از 6 ماه بيشتر باشد به آن «هپاتيت مزمن» مي گويند.

اين عضو فرهنگستان علوم پزشكي بيان كرد: تغيير رنگ پوست، تغيير رنگ چشم ها به زردي( يرقان)، تهوع، استفراغ، بي اشتهايي، تيره شدن ادرار، بي رنگي يا سفيد شدن رنگ مدفوع، خارش بدن، خستگي، بي حالي و كاهش توانايي در انجام فعاليت‌هاي روزانه از جمله علايم و نشانه هاي هپاتيت حاد است.

هپاتيت «سي» چگونه منتقل مي شود؟

رئيس پيشين شبكه هپاتيت ايران درباره هپاتيتC گفت: هپاتيت «سي» يك ويروس قابل انتقال از راه خون است. اكنون هپاتيت«سي» بيشتر در ميان افراد معتاد يا كساني كه رفتارهاي پر خطر انجام مي دهند ( خالكوبي، حجامت غير بهداشتي، قمه زني در ماه محرم و...)، ديده مي شود.

وي افزود: هپاتيت C به صورت مرموزانه و تدريجي به سمت مزمن پيشرفت مي كند. اين بيماري حالت نوساني دارد و سطح ويروس و فعاليت بيماري به صورت گذار تغيير مي كند. اكثر مبتلايان به هپاتيت C علامتي ندارند و تعداد كمي از آنان قيمت ورق سيليكوني براي زخم احساس خستگي، تب خفيف، شكم درد يا تغيير رنگ ادار مي شوند؛ اين نشانه ها نيز در آنها متغير است.

وي تصريح كرد: طبق آمارها، هم اكنون بيش از 15 درصد بيماران با نارسايي مزمن كليه، 75 درصد بيماران هموفيلي و 20 درصد بيماران تالاسمي مبتلا به هپاتيت«سي» هستند.

وي خاطرنشان كرد: اگر هپاتيت حاد ناشي از ويروس C زود تشخيص داده شود، به راحتي قابل علاج است؛ بيش از 95 درصد اين بيماري قابل ريشه كني است.

وي گفت: هپاتيت «سي» از طريق آشپزي كردن و در يك مكان غذا خوردن، شنا كردن در يك استخر، انجام معاشرت معمول در محل كار و منزل، در آغوش كشيدن، دست دادن يا بوسيدن فرد آلوده منتقل نمي شود. انتقال اين نوع هپاتيت به دنبال تماس جنسي نيز شايع نيست. همچنين خطر انتقال اين نوع هپاتيت به ديگر اعضاي خانواده بسيار ضعيف است بنابراين ضرورتي براي جداسازي وسايل زندگي مانند قاشق و بشقاب وجود ندارد اما بايد وسايل هاي شخصي مانند ناخن گير، مسواك، ريش تراش، حوله و كيسه حمام جدا شوند.

هپاتيت «بي» چگونه منتقل مي شود؟

علويان درباره بيماري هپاتيت «بي» نيز گفت: ويروس هپاتيت« بي» از طريق مادر مبتلا به نوزاد، انتقال جنسي و تماس خوني با گروه هاي پر خطر( مانند استفاده مشترك معتادان به مواد مخدر تزريقي از يك سرنگ مشترك) منتقل مي شود. پيوند پانسمان لوهمن روشه اعضا، طب سوزني، مراجعه هاي مكرر به دندانپزشكان تجربي و حجامت غير بهداشتي نيز از ديگر روش هاي ديگر انتقال اين بيماري هستند.

به گفته وي، اگر در يك خانواده، يك فرد ناقل بيماري هپاتيت باشد، امكان انتقال اين بيماري به افراد ديگر خانواده نيز وجود دارد اما اين امر نياز به تماس مداوم و طولاني مدت دارد.

اين استاد دانشگاه بقيه الله اظهارداشت: هپاتيت «بي» در مايع هاي مختلف بدن مانند ادرار، بزاق، مايع شيار لثه اي و شير مادر ديده شده است اما بنابراعلام سازمان جهاني بهداشت، تا به امروز تنها خون و بزاق مي توانند بيماري را انتقال دهند. عطسه كردن و وارد شدن ذرات دهان فرد آلوده به چشمان افراد سالم نيز مي تواند سبب انتقال بيماري شود.

وي به مهمترين نشانه هاي ابتلا به هپاتيت«بي» اشاره كرد و گفت: معمولا پس از ورود ويروس هپاتيت B به بدن و پس از گذشت يك دوره نهفتگي، فرد دچار علايمي مانند ضعف، خستگي، احساس كسالت، بي‌اشتهايي، تب، درد عضلات، التهاب مفاصل و بثورات پوستي مي شود. در مرحله دوم علايمي مانند زردي، تيره شدن ادرار يا كمرنگ شدن مدفوع بروز مي كند.

اين فوق تخصص گوارش و بيماري‌هاي كبدي ادامه داد: ناقلان هپاتيت «بي» مي توانند مانند ساير مردم زندگي و ورزش كنند. همچنين هچگونه محدوديتي در رژيم غذايي آنها وجود ندارد. از سوي پيكو اسميت اند نفيو ديگر ناقلين هپاتيت« بي» مي توانند ازدواج كنند اما همسر آنان بايد بر عليه اين بيماري واكسينه شوند. خوشبختانه خطر انتقال عفونت در زندگي زناشويي سالم با استفاده از واكسن وجود ندارد.

وي خاطرنشان كرد: با توجه به خطرات ابتلا به هپاتيت« بي» در جامعه، بهترين شيوه جلوگيري از ابتلا، دوري از رفتارهاي پر خطر، رعايت بهداشت و استفاده از واكسيناسيون ضد هپاتيت است. واكسن هاي هپاتيت« بي» موجود كاملا بي خطر بوده و در بيش از 95 درصد موارد موثر هستند.

آيا زنان ناقل هپاتيت قادر به بارداري هستند؟

علويان گفت: در حال حاضر ميزان ابتلا به اين دو نوع هپاتيت در جامعه را مي ‌توان با در نظر گرفتن عوامل خطر و درمان آنان، كم كرد و مانع ابتلاي افراد جديدتر شد.

اين عضو فرهنگستان علوم پزشكي اظهارداشت: در حال حاضر بيشترين روش انتقال هپاتيت«بي» در ايران از طريق مادر به نوزاد بوده اما خطر انتقال عفونت ويروس هپاتيت «سي» از مادر باردار به جنين بسيار نادر است؛ ميزان خطر انتقال به نوزادان هنگام تولد كمتر از پنج درصد( 1تا 3 درصد) است. خطر ابتلا به اين ميزان در هنگام تولد و به دليل مخلوط شدن خون نوزاد و مادر وجود دارد. نوع زايمان( معمولي يا سزارين) در ميزان ابتلا نقشي ندارد.

وي تصريح كرد: تمام خانم هاي باردار از نظر اسپري اپسايت هپاتيت« بي» بررسي شوند تا در صورت كشف عفونت از انتقال بيماري به نوزاد پيشگيري شود. بهتر است كه خانم هاي ناقل هپاتيت، اگر به تعداد كافي فرزند دارند، از حاملگي مجدد خودداري كنند.

به گفته وي، خوشبختانه هم اكنون منعي براي شير دهي زنان مبتلا به هپاتيت «سي» وجود ندارد. تنها هنگام زخم شدن پستان مادر، خطر انتقال وجود دارد.

منبع: سيناپرس