همه چيز در مورد پزشكي

ناركولپسي يك اختلال خواب عصبي است كه با حملات مزمن و بيش از حد خواب آلودگي در طول روز مشخص مي شود و گاهي اوقات خواب آلودگي بيش از اندازه روزانه (EDS ) ناميده مي شود. حمله خواب آلودگي ممكن است تنها براي چند ثانيه يا چند دقيقه ادامه پيدا كند. اين حملات از نظر ميزان تناوب و تكرار، مي توانند به دلايل مختلفي در طول يك روز متفاوت باشند. الگو هاي خواب شبانه نيز ممكن است دچار اختلال شوند. در ادامه اين مقاله ار بخش مقالات روانشناسي و پزشكي دكتر زخم به توضيج كامل ناركولپسي يا حمله خواب پرداخته و با آن آشنا مي شويم.

ناركولپسي (حمله خواب) چيست؟

ناركولپسي، نوعي اختلال خواب است كه با خواب آلودگي بيش از اندازه روزانه مشخص مي شود. در يك چرخه خواب معمولي، فرد وارد مرحله اول خواب شده و سپس وارد مراحل عميقتر خواب مي شود و بعد از 90 دقيقه وارد مرحله REM مي شود. سه نشانه كه اغلب با حمله خواب مرتبط هستند ضعف عضلاني شديد يا كاتاپلاكسي است كه نوع خاصي از توهم است كه دقيقا قبل از خوابيدن يا بيدار شدن اتفاق مي افتد و يا گاهي باعث فلج خواب نيز مي شود.

ناركولپسي نيز ممكن است با نوعي رفتار اتوماتيك نيز مرتبط باشد، يعني انجام يك كار به طور خودكار بدون يادآوري آن. ميزان ابتلا به حمله خواب تقريبا 1 در 2000 است و بيشتر محققان بر اين باورند كه اين اختلال در بسياري از افراد بيمار، تشخيص داده نشده يا به اشتباه تشخيص داده شده است. شواهدي وجود دارند كه نشان مي دهد كه حمله خواب يك اختلال خود ايمني است. اختلالات خود ايمني زماني رخ مي دهد كه سيستم ايمني بدن به اشتباه به بافت يا سلول هاي سالم حمله مي كند.

در ناركولپسي، سيستم ايمني بدن سلول هاي ويژه اي از مغز را كه پپتيدي به نام هيپوكرتين توليد مي كنند را مورد هدف قرار مي دهد. هيپوكرتين بر روي بسياري از عملكرد هاي مغز تاثير مي گذارد، اما جزئيات آن هنوز مشخص نشده است. اينكه چرا سيستم ايمني بدن به سلول هاي سالم حمله مي كند، نامعلوم است و عوامل محيطي و ژنتيكي ديگري ممكن است در بروز اين اختلال نقش داشته باشند. براي افراد مبتلا به حمله خواب، خواب در مرحله REM در عرض مدن ۱۵ دقيقه در چرخه خواب و به طور متناوب در ساعات بيداري رخ مي دهد. در مرحله REM، روياها و فلج عضلاني رخ مي دهد.

سه نوع حمله خواب وجود دارد:

نوع 1

ناركولپسي با كاتاپلكسي

نوع 2

ناركولپسي بدون كاتاپلكسي كه شامل خواب آلودگي زياد در طول روز است.

ناركولپسي ثانويه

به دليل وارد شدن آسيب به هيپوتالاموس، بخشي از مغز كه در امر خواب، نقش دارد.

علل حمله خواب

ناركولپسي با كاتاپلكسي با سطوح پايين يك ماده شيميايي خاص در مغز با عنوان هيپوكرتين (كه به اوركسين نيز شناخته مي شود) مرتبط است. اين ماده شيميايي نقش مهمي در تنظيم خواب و كاركردهاي ديگر ايفا مي كند. هيپوكرتين به عنوان يك انتقال دهنده عصبي نيز عمل مي كند. هيپوكرتين، يك ماده شيميايي است كه باعث تغيير، تقويت و يا انتقال ضربه هاي عصبي از يك سلول عصبي (نورون) به سلول ديگر مي  شود و سلول  هاي عصبي را قادر به برقراري ارتباط مي كند.

محققان مشخص كرده اند كه تعداد نورونهاي توليد كننده هيپوكرتين در افراد مبتلا به بي خوابي، به طور قابل توجهي كاهش مي يابد.نورون هاي توليد كننده هيپوكرتين، در هيپوتالاموس و در ناحيه اي از مغز يافت مي شوند كه وظايف بسياري از جمله خواب، اشتها و دماي بدن را تنظيم مي كند. در برخي از افراد، بيش از 80 تا 90 درصد، نورون هاي توليد كننده هيپوكرتين در هيپوتالاموس از بين رفته اند. افرادي كه مبتلا به حمله خواب هستند، پائين ترين سطح هيپوكرتين را دارند.

در سال ۲۰۰۹، پژوهشگران دريافتند كه افراد مبتلا به حمله خواب در يك ژن شناخته شده به عنوان ژن گيرنده سلول T تغييراتي داشته اند. (سلول  هاي T، سلول هاي ايمني ويژه اي هستند كه در تمام پاسخ  هاي سيستم ايمني بدن نقش دارند ). اين نوع از گيرنده سلول T، افراد را از لحاظ ژنتيكي، مستعد ابتلا به حمله خواب مي كند. آمادگي ژنتيكي به اين معنا است كه فرد يك يا چندين ژن را براي يك بيماري حمل مي كند، اما ممكن است اين بيماري، بروز پيدا نكند مگر اين كه ساير عوامل اضافي وجود داشته باشند.

عوامل ژنتيكي مرتبط با حمله خواب براي ايجاد اختلال خواب، به خودي خود كافي نيستند.بسياري از موارد حمله خواب به شدت با گروهي از ژن  هاي شناخته شده اي كه به آنتي ژن لكوسيت انساني(HLA ) شناخته مي شوند، در ارتباط است. اين ژن ها در تنظيم عملكرد درست سيستم ايمني بدن نقش دارند. افراد تحت تاثير، اغلب داراي انواع مختلفي از اين ژن ها هستند.

نقش دقيق و اهميت اين HLA ها در حمله خواب به طور كامل، درك نشده است. بيشتر اختلالات مربوط به مجموعه HLA داراي يك جزء ايمونولوژيك در اختلال هستند كه يا از طريق خود ايمني و يا به دليل واكنش سيستم ايمني نامناسب به يك ماده خارجي ايجاد مي شود. محققان بر اين باورند كه HLA و سلول T در افراد مبتلا به حمله خواب، متقابلا بر روي يكديگر اثر مي گذارندكه منجر به تخريب سلول هاي مغزي مي شوند كه مسئول توليد هيپوكرتين هستند. علت دقيق ناركولپسي بدون كاتاپلكسي (نوع 2) ناشناخته است.

علائم حمله خواب

علائم و نشانه  هاي حمله خواب ممكن است براي چند سال اول بدتر شود و سپس در طول پيكو اسميت اند نفيو زندگي نيز ادامه پيدا كند.

اين علائم عبارتند از:

خواب آلودگي روزانه بيش از حد

افراد مبتلا به بي خوابي، بدون هيچ علامت هشدار دهنده اي، در هر جا و در هر ساعتي، به خواب مي روند. براي مثال، ممكن است اين افراد در حين كار يا صحبت با دوستان خود، ناگهان به خواب رفته و در حدود چند دقيقه تا نيم ساعت بخوابند. اين افراد زماني كه بيدار مي شوند، احساس شادابي دارند، اما در نهايت دوباره به خواب مي روند.

اين افراد همچنين ممكن است در طول روز، تجربه كاهش هشياري و تمركز را داشته باشند.خواب آلودگي روزانه بيش از حد معمولا اولين نشانه اي است كه ديده مي شود و اغلب مزاحم و درد سر ساز است و باعث مي شود كه تمركز و عملكرد كامل فرد را دچار مشكل كند.

كاهش ناگهاني تن ماهيچه اي

اين وضعيت، كاتاپلكسي نام دارد و مي تواند باعث ايجاد برخي تغييرات فيزيكي از جمله لكنت زبان تا ضعف كامل بيشتر ماهيچه  ها شود و ممكن است تا چند دقيقه نيز طول بكشد. كاتاپلكسي غيرقابل كنترل است و بر اثر احساسات شديدي مانند خنده يا هيجان و يا گاهي ترس، تعجب و يا خشم اتفاق مي افتد.

براي مثال وقتي شما مي خنديد، سر شما بي اختيار،  به سمت پائين آويز شود و يا ممكن است زانو هايتان به طور ناگهاني خم شوند. برخي افراد مبتلا به حمله خواب تنها يك يا دو بار در سال، دچار حمله خواب مي شوند، در حالي كه برخي ديگر از افراد، در روز چند بار دچار اين حمله مي شوند. همه افراد مبتلا به حمله خواب، كاتاپلكسي را تجربه نمي كنند.

فلج خواب

افراد مبتلا به حمله خواب اغلب عدم توانايي حركتي و صحبتي موقت در هنگام خواب يا بيدار شدن را تجربه مي كنند. اين قسمت  ها معمولا  كوتاه هستند و مي توانند چند ثانيه يا چند دقيقه ادامه داشته باشند، اما مي توانند ترساننده باشند. ممكن است از اين وضعيت آگاه باشيد و به سختي آن را به ياد بياوريد، حتي اگر كنترلي بر آنچه كه براي شما اتفاق مي افتد نداشته باشيد.

اين نوع فلج خواب از يك نوع فلج موقتي تقليد مي كند كه معمولا در طول يك دوره خواب به نام حركت سريع چشم (REM) رخ مي دهد. اين بي حركتي موقت در طول خواب REM ممكن است مانع از خواب ديدن شما شود. با اين حال، همه افراد مبتلا به فلج خواب،دچار حمله خواب نمي شوند و  بسياري از افراد مبتلا به حمله خواب برخي از قسمت هاي فلج خواب را تجربه مي كنند.

تغيير در حركات سريع چشم (REM)

مرحله REM خواب معمولا زماني رخ مي دهد كه فرد، بيشتر خواب مي بيند. خواب REM مي تواند در هر زماني از شبانه روز در افراد مبتلا به حمله خواب رخ دهد. افراد مبتلا به حمله خواب اغلب در عرض مدت ۱۵ دقيقه به مرحله REM خواب مي روند.

توهم ها

اين توهمات در زمان خوابيدن، توهمات خواب آور و در زمان بيدار شدن، توهمات هيپنوتيزم ناميده مي شوند. يك نمونه از اين توهمات اين كه احساس مي كنيد در اتاق  خواب شما يك فرد غريبه وجود دارد. اين توهمات ممكن است به طور خاصي واضح و ترسناك باشند، زيرا ممكن است زماني كه فرد خواب مي بيند، كاملا به خواب عميق نرفته باشد و روياهاي خود را در قالب واقعيت تجربه كند.

بيشتر بخوانيد: شما نيز ممكن است متوهم شويد

ويژگي  هاي ديگر

افراد مبتلا به حمله خواب ممكن است اختلالات خواب ديگري مانند آپنه انسدادي خواب را نيز داشته باشند. آپنه خواب وضعيتي كه در آن تنفس در طول شب متوقف مي شود.از ديگر اختلالات مي توان به سندرم پاهاي بي قرار و حتي بي خوابي نيز اشاره كرد. برخي افراد مبتلا به حمله خواب، در طول قسمت هاي كوتاه حمله خواب، رفتارهاي اتوماتيكي را انجام مي دهند.

براي مثال،ممكن است هنگام انجام دادن كارهاي روزمره مانند نوشتن، تايپ كردن يا رانندگي به خواب بروند و به انجام آن كار در حين خواب نيز ادامه دهند. وقتي بيدار مي شوند، نمي توانند آنچه را كه انجام داده اند به خاطر بياورند و به احتمال زياد، آن كار را نيز به خوبي انجام نداده اند.

چه زماني بايد به پزشك مراجعه كنيد

اگر احساس خواب آلودگي روزانه بيش از حدي را تجربه مي كنيد كه زندگي شخصي يا حرفه  اي شما را مختل مي كند، بايد به پزشك مراجعه كنيد.

الگوي خواب معمولي در مقابل حمله خواب

روند طبيعي خواب با مرحله اي به نام خوابيدن با حركات غير سريع چشم (NREM) آغاز مي شود. در طي اين مرحله، امواج مغزي شما به طور قابل توجهي آهسته مي شود. پس از گذشت يك ساعت از خواب NREM، فعاليت مغزي شما تغيير كرده و خواب REM شروع مي شود. بيشتر خواب ديدن، در طول مرحله REM اتفاق مي افتد.

با اين حال در حمله خواب ممكن است شما به طور ناگهاني به مرحله خوتب REM وارد شويد بدون اين كه ابتدا مرحله خواب NREM را در شب و هم در طول روز تجربه كنيد. برخي از ويژگي  هاي حمله خواب مانند كاتاپيكسي، فلج خواب و توهم شبيه تغييراتي هستند كه در خواب مرحله REM رخ مي دهند، اما در طول بيداري و يا خواب  آلودگي رخ مي دهند.

عوامل خطرساز حمله خواب

فقط چند عامل خطر شناخته شده براي حمله خواب موجود دارد كه عبارتند از:

سن

حمله خواب به طور معمول در افراد 10 تا 30 ساله آغاز مي شود.

تاريخچه خانوادگي

اگر يكي از اعضاي خانواده به حمله خواب مبتلا باشد، خطر  ابتلاي شما به حمله خواب 20 تا 40 برابر بيشتر مي شود.

اختلالات مرتبط با حمله خواب

علائم اختلالات زير مي توانند شبيه اعصاب علائم مبتلايان به حمله خواب باشد:

هيپرزوميا ايديوپاتيك

يك بيماري نادر است كه با قسمت هاي خواب يا خواب آلودگي زياد كه بدون هيچ دليل قابل تشخيصي (ايديوپاتيك) اتفاق مي افتد رخ مي دهد. قسمت ها ممكن است مزمن يا ثابت باشند. اين اختلال با حمله خواب متفاوت است زيرا افراد مبتلا، خواب ناگهاني يا كاتاپلكسي را تجربه نمي كنند. به علاوه، افراد مبتلا بعد از چرت زدن احساس شادابي ندارند.

برخي از افراد مبتلا به هيپرزوميا ايديوپاتيك به مدت طولاني، مثلا بيش از 10 ساعت، مي خوابند. برخي ديگر مدت زمان كوتاه تري مثلا كمتر از 10 ساعت مي خوابند.هيپرزوميا ايديوپاتيك مي تواند بر روي بسياري از جوانب زندگي فرد تاثير بگذارد. اصلاح رفتاري و مصرف داروهاي خاص براي درمان اين اختلال به كار مي روند.

آپنه خواب

يك اختلال خواب شايع است كه با قطع موقت و مكرر تنفس در طول خواب مشخص مي شود. علائم اين اختلال عبارتند از وقفه هاي مكرر خواب در طول شب، خواب آلودگي زياد در طول روز، خروپف با صداي بلند، كج خلقي، تمركز يا درك ضعيف و پائين. چاقي، از جمله چاقي ناحيه گردن و مجاري هوايي تنگ در گردن، معمولا با آپنه خواب مرتبط هستند. در سندرم آپنه خواب انسدادي كه شايع ترين شكل آپنه خواب است، تنفس به زحمت انجام مي شود و با فروپاشي مجاري راه هوايي قطع مي شود.

سپس ممكن است بيدار شدن نسبي اتفاق بيفتد و فرد با دهان باز نفس بكشد.خواب با شروع دوباره نفس كشيدن، از سر گرفته مي شود. آپنه خوابي كه درمان نشود، ممكن است با فشار خون بالا، ضربان قلب نامنظم و افزايش خطرات حمله قلبي، نارسايي قلبي، سكته مغزي و ديابت همراه باشد.

سندرم كلاين-لوين

يك نوع اختلال نادر است كه با نياز به مقادير بيش از حد خواب، به عنوان مثال، تا 20 ساعت در روز،.مصرف بيش از حد مواد غذايي (پرخوري وسواسي) و تغييرات رفتاري مانند انگيزه جنسي غيرطبيعي مشخص مي شود. در هنگام بيداري، افراد مبتلا ممكن است تحريك پذيري، كمبود انرژي (بي حالي) و يا فقدان احساس (بي علاقگي) را از خود بروز دهند. آنها همچنين ممكن است سردرگم به نظر برسند و دچار توهم شوند. نشانه هاي سندرم كلاين-لوين به صورت چرخه اي است.

فرد مبتلا ممكن است هفته ها و يا ماه ها بدون علائم بيماري باشد. در صورت داشتن اين بيماري، علائم ممكن است به مدن چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد. در برخي موارد، علائم مرتبط با سندرم كلاين- لوين با افزايش سن از بين مي رود. با اين حال، قسمت هايي ممكن است بعدا در طول زندگي تكرار شوند. علت دقيق سندرم كلاين- لوين مشخص نيست.

ديگر اختلالات مرتبط

نشانه هاي شبيه به حمله خواب ممكن است بعد از بروز تومور مغزي (داخل جمجمه)، ضربه مغزي، سفت شدن شريان ها در مغز (تصلب شرائين مغزي )، جنون و يا تجمع مقدار زيادي پروتئين در خون به علت نارسايي كليه رخ دهد (اوره). بي خوابي، سندرم خواب تاخيري، اختلال حركتي متناوب اندام، افسردگي، هيپوگليسمي و ديگر شرايط نيز مي تواند موجب خواب  آلودگي روزانه بيش از حد شود.

بيشتر بخوانيد: درمان هاي مختلف طب سنتي براي آپنه خواب

عوارض حمله خواب

سوء تفاهم عامه مردم از شرايط

ناركولپسي ممكن است موجب بروز مشكلات جدي از نظر شغلي و شخصيتي شود. برخي افراد ممكن است شما را فردي تنبل يا بي حال تلقي كنند و باعث ناراحتي فرد در مدرسه و يا محل كار شود.

تداخل در روابط صميمانه

احساسات شديدي مانند عصبانيت و شادي مي تواند باعث تحريك  نشانه حمله خواب مانند كاتاپلاكسي شود و باعث شود كه افراد آسيب  ديده از تعاملات احساسي خارج شوند.

آسيب فيزيكي

حملات خواب ممكن است منجر به آسيب فيزيكي در افراد مبتلا به حمله خواب شود. در صورت بروز حمله در زمان رانندگي، خطر تصادف اتومبيل افزايش پيدا مي كند. اگر در هنگام آماده كردن غذا دچار حمله خواب شويد، خطر بريدگي و سوختگي بيشتر است.

چاقي

افراد مبتلا به حمله خواب احتمالا داراي اضافه  وزن هستند. افزايش وزن ممكن است مربوط به متابوليسم پايين بدن باشد.

جمعيت افراد مبتلا به حمله خواب

تعداد دقيق افراد مبتلا به حمله خواب در ايالات متحده آمريكا نامشخص است. تخمين زده مي شود كه 3% تا 16% جمعيت عمومي در اقوام مختلف در سراسر جهان تحت تاثير آن قرار دارند. يك مطالعه در ايالات متحده، نشان داد كه شيوع موارد جديدي از حمله خواب به ميزان 74% در 100000 نفر در سال بوده است. تخمين زده مي شود كه اين اختلال در هر 2000 نفر در جمعيت عمومي نيز به ميزان 1٪ باشد. با اين حال، از آنجايي كه ناركولپسي اغلب ناشناخته يا به اشتباه تشخيص داده مي شود، تعيين تناوب و تكرار حقيقي آن در جمعيت عمومي مشكل است.

حمله خواب مي تواند در هر زماني بين سنين كودكي و ۵۰ سالگي رخ دهد. اوج دو دوره زماني در رابطه با حمله خواب،شناسايي شده  است. يكي در حدود ۱۵ سالگي و ديگري در حدود ۳۶ سالگي. برخي پانسمان suprasorb از محققان بر اين باورند كه حمله خواب در كودكان تشخيص داده نمي شود. ناركولپسي يك وضعيت ماندگار و مادام العمر است. اگرچه ماهيت و شدت علائم تجربه  شده توسط فرد مبتلا ممكن است در طول زمان تغيير كند،  اما اين اختلال در حال پيشرفت نيست. ناركولپسي براي اولين بار در سال 1880 توسط گلينو و در سال 1887 توسط وستفال تشريح  شد.

تشخيص حمله خواب

پزشك شما ممكن است تشخيص اوليه حمله را براساس خواب  آلودگي بيش از اندازه در طول روز و از دست دادن ناگهاني تن ماهيچه انجام دهد. پس از تشخيص اوليه، ممكن است پزشك شما را به متخصص خواب براي ارزيابي بيشتر ارجاع مي دهد. تشخيص رسمي نياز به ماندن يك شب در يك مركز خواب براي آناليز خواب عميق از سوي متخصصان خواب دارد.

روش هاي تشخيص حمله خواب و تعيين شدت آن عبارتند از:

تاريخچه خواب

پزشك از شما درباره تاريخچه خواب به طور مفصل سوال خواهد پرسيد. بخشي از تاريخچه شامل پر كردن مقياس Epworth Epworth است، كه از يك سري سوالات كوتاه براي اندازه گيري ميزان خواب  آلودگي شما استفاده مي كند. براي مثال، شما در يك مقياس عددي نشان مي دهيد كه چقدر احتمال دارد كه در وضعيت  هاي خاصي مثل نشستن بعد از ناهار چرت مي زنيد.

پيشينه خواب

ممكن است از شما خواسته شود تا يك يادداشت روزانه از الگوي خواب خود را به مدت يك يا دو هفته يادداشت كنيد تا پزشك بتواند ميزان الگوي خواب و هوشياري شما را با يكديگر مقايسه كند. اغلب، علاوه بر اين گزارش خواب، پزشك از شما مي خواهد كه يك اتيگراف بپوشيد. اين دستگاه  شبيه يك ساعت مچي است. اين دستگاه دوره  هاي فعاليت و استراحت را اندازه گيري مي كند و يك اندازه گيري غيرمستقيم از چگونگي و زماني كه خواب هستيد را فراهم مي كند.

تست خواب پلي سومنوگرافي

اين تست، سيگنال هاي مختلفي را در طول خواب و با استفاده از الكترودهاي موجود بر روي پوست سر، اندازه گيري مي كند. براي اين تست، شما بايد يك شب را در يك مركز پزشكي بستري شويد. اين آزمايش فعاليت الكتريكي مغز (الكتروانسفالوگرام) و قلب (الكتروكارديوگرام) و حركت ماهيچه  هاي فرد (الكتروميوگرام) را اندازه گيري مي كند. همچنين تنفس فرد را زير نظر دارد.

تست چندگانه خواب

اين تست نشان مي دهد كه چقدر طول مي كشد تا در طول روز به خواب برويد. از شما خواسته مي شود به فاصله 2 ساعت، چهار يا پنج بار چرت بزنيد. متخصصان، الگوهاي خواب شما را بررسي مي كنند. افرادي كه دچار حمله خواب مي شوند به راحتي به خواب مي روند و به سرعت وارد مرحله REM خواب مي شوند. اين تست  ها همچنين مي توانند به پزشكان كمك كنند كه علل احتمالي ديگر علائم و نشانه  هاي شما را رد كنند. ساير اختلالات خواب مانند بي خوابي مزمن، استفاده از داروهاي آرام بخش و آپنه خواب مي توانند باعث خواب  آلودگي بيش از اندازه در طول روز شوند.

درمان حمله خواب

درمان حمله خواب به سمت علائم خاصي كه در هر فرد وجود دارد، معطوف مي شود. داروهاي مختلف ممكن است به كاهش بعضي از علائم وابسته به حمله كمك كنند. براي افرادي كه تجربه خواب بيش از اندازه و حمله خواب را تجربه مي كنند، درمان ممكن است شامل استفاده از محرك  هاي خاصي مانند مودافينيل (Provigil ) باشد. مودافينيل براي درمان بي خوابي بيش از اندازه در طول روز، در سال ۱۹۹۹ توسط اداره غذا و دارو (FDA ) تاييد شد.

مودافينيل در حال حاضر رايج  ترين داروي تجويز شده براي خواب  آلودگي بيش از اندازه روزانه است. اينطور  به نظر مي رسد كه مكانيسم عمل اين دارو از محرك  هاي ديگري متفاوت است و بر هشياري يا حافظه تاثيري نمي گذارد. علاوه بر اين، شواهد نشان مي دهند كه درمان با مودافينيل با وابستگي يا علائم ترك، مرتبط نيست و بنابراين ممكن است يك جايگزين موثر براي درمان  هاي ديگري  براي خواب  آلودگي بيش از اندازه روزانه باشد. مودافينيل به طور كلي با عوارض جانبي كمتري نسبت به داروهاي قبلي براي درمان اين وضعيت همراه است.

داروهاي قبلي كه براي درمان خواب آلودگي بيش از اندازه روزانه مورد استفاده قرار مي گرفتند عبارتند از متيل فنيدات (ريتالين، متيلين)، متامفتامين يا دكستروآفتامين. اين داروها باعث تحريك سيستم عصبي مركزي شده و در صورت عدم موفقيت مودافينيل، هنوز هم مورد استفاده قرار مي گيرند. از آنجايي كه اين داروها ممكن است با اثرات جانبي خاصي از جمله عصبانيت، بي خوابي يا زودرنجي مرتبط است، نظارت دقيق توسط پزشكان براي تضمين سازگاري و اثر بخشي اين نوع درمان لازم است.

علاوه بر اين،اگر درمان قطع شود، نياز به نظارت دقيق و پيگيري هاي طولاني مدت توسط پزشكان دارد. داروهاي اضافي مورد استفاده براي درمان بي خوابي بيش از اندازه روزانه و حمله خواب شامل منزيندول، سلژيلين و پمولين هستند. از انواع داروها براي درمان كاتاپلاكسي استفاده شده  است. داروي سديم اكسيدات (Xyrem ) براي درمان كاتاپلاكسي، از دست دادن ناگهاني كنترل عضلاني و ضعف مرتبط با حمله خواب تاييد شده  است.

Xyrem در بهبود خواب شبانه در افراد مبتلا به حمله خواب نيز موثر بوده  است. برخي افراد مبتلا به حمله خواب  با دوزهاي بالاي دارو درمان شده و خواب  آلودگي روزانه آنها بهبود يافت. اما، به طور بالقوه با اثرات جانبي جدي همراه است. نام عمومي براي Xyrem،سديم اكسيدات است و همچنين با عنوان گاما هيدروكسي بوتيرات يا GHB نيز شناخته مي شود.

روش هاي درماني تحقيقاتي

فهميدن اينكه هيپوكرتين در توسعه و پيشرفت حمله خواب نقش دارد، راه  هاي جديدي را براي انجام تحقيق پانسمان نقره براي سوختگي ايجاد كرده  است. مطالعات بر روي كاشت سلول  هايي هستند كه هيپوكرتين توليد مي كنند  (پيوند سلولي )،كاشت يك ژن كه هيپوكرتين را افزايش مي دهد  (ژن درماني ) و تزريق مستقيم هيپوكرتين  از طريق بيني،  از طريق خون (داخل وريدي) و يا از طريق باز كردن دريچه اي كه در فضاي زير مغز ايجاد مي شود در حال انجام است

محققان همچنين در حال مطالعه نقش و پيامدهاي سيستم ايمني بدن در ايجاد حمله خواب هستند. روش  هاي درماني كه پاسخ سيستم ايمني بدن را تغيير مي دهند شامل استروئيدها، ايمونوگلوبولين داخل وريدي و پلاسما فرس هستند كه همگي مورد مطالعه قرار گرفته  اند. تاكنون نتايج حاصل از مطالعه اين درمان  ها متناقض و بدون  نتيجه بوده  است.

داروهاي جديد مختلفي براي درمان حمله خواب وجود دارند كه عبارتند از فلووكسامين، زيمليدين، مهاركننده هاي مونامين اكسيداز، پيتوليسانت،110 JZP- و فموكسيتين. تحقيقات بيشتري براي تعيين ايمني و اثربخشي طولاني مدت اين گزينه هاي مختلف درماني براي مبتلايان به حمله خواب ضروري است.

درمان هاي خانگي حمله خواب

تغييرات سبك زندگي در مديريت نشانه  هاي حمله خواب اهميت دارند.

به كارگيري مواردي كه در زير مطرح مي شوند،مي توانند مفيد باشند:

برنامه داشته باشيد

هر روز، حتي آخر هفته ها،در زمان مشخصي بخوابيد و بيدار شويد.

چرت بزنيد

براي يك چرت كوتاه مدت در فواصل منظم زماني در طول روز برنامه ريزي كنيد. چرت هاي 20 دقيقه اي در زمان هاي مشخصي از روز ممكن است باعث سرحال شدن و كاهش خواب آلودگي براي 1 تا 3 ساعت شود. ممكن است برخي افراد به چرت زدن هاي طولاني تري نياز داشته باشند.

از نيكوتين و الكل پرهيز كنيد

استفاده از اين مواد به خصوص در شب مي تواند علائم و نشانه هاي شما را شديد تر كند.

به طور منظم ورزش كنيد

ورزش متوسط و منظم حداقل چهار تا پنج ساعت قبل از خواب ممكن است به شما كمك كند تا در طول روز بيشتر بيدار بمانيد و شب بهتر بخوابيد.

بيشتر بخوانيد: برطرف كردن اختلالات عصبي با اين روش ها

زندگي كردن با بيماري حمله خواب

اصلاح سبك زندگي مي تواند كمك كننده باشد كه مي تواند شامل توجه به بهداشت خواب، برنامه ريزي براي چرت هاي روزانه و داشتن برنامه ورزشي و غذايي است.

در اينجا چند راهنمايي براي داشتن بهداشت خواب آورده شده است:

• يك برنامه خواب ثابت داشته باشيد، بيدار شويد و هر روز حتي آخر هفته و تعطيلات، در زمان مشخصي بخوابيد و بيدار شويد.
• وقت خواب خود را طوري تنظيم كنيد كه حداقل ۷ ساعت بخوابيد.
• اگر خواب آلوده نيستيد، به رختخواب نرويد.
• اگر بعد از ۲۰ دقيقه به خواب نرفتيد، از رختخواب بيرون بيائيد.
• تشريفات و مراسم تمدد اعصاب خود را براي خوابيدن، تنظيم كنيد.
• فقط براي خوابيدن و روابط جنسي، از رختخواب خود استفاده كنيد.
• اتاق خواب خود را با يك دماي خنك و راحت، ملايم و آرام كنيد.
• ميزان نور را در هنگام شب، محدود كنيد.
• از مصرف وعده هاي غذايي حجيم قبل از خواب پرهيز كنيد. اگر شب گرسنه هستيد، يك ميان وعده سبك و سالم بخوريد.
• كاهش مصرف مايعات قبل از خواب.
• ورزش منظم داشته باشيد و رژيم غذايي سالم
• از مصرف كافئين در اواخر بعد از ظهر يا غروب خودداري كنيد.
• پرهيز از مصرف الكل

حرف آخر

هيچ درماني براي حمله خواب وجود ندارد اما داروهاي تجويزي و عادات خوب سبك زندگي مي توانند به مديريت اين وضعيت كمك كنند. طبق اعلام موسسه ملي اختلالات عصبي و سكته مغزي(NINDS)، علائم اغلب در طي 20 تا 30 سال پس از اولين ظهور، شديدتر مي شوند اما خواب آلودگي روزانه ممكن است بعد از 60 سالگي كاهش يابد.