همه چيز در مورد پزشكي

پژوهشگران

فرانسوي توانستند با كمك يك پوشش اسكلتي كه با قدرت ذهن قابل كنترل است، امكان راه رفتن دوباره را براي يك مرد مبتلا به فلج اندام فراهم كنند.

به گزارش ايسنا به نقل از نيوساينتيست، يك مرد مبتلا به فلج اندام موفق شد با استفاده از يك پوشش اسكلتي كه با كمك ذهن او كنترل مي‌شد، راه برود. اگرچه اين پوشش نتوانست امكان راه رفتن به طور مستقل را براي اين فرد فراهم كند، اما پيشرفتي در برداشتن اسپري اپسايت نخستين گام‌هاي مربوط به اين هدف به شمار مي‌رود.

اين مرد كه چهار سال پيش به شكستگي گردن دچار شده بود، با كمك حسگرهايي كه روي مغز او تعبيه شده بودند، توانست دست‌ها و بازوهاي خود را حركت دهد.

در حال حاضر، پژوهشگران بسياري سعي دارند تا روش‌هايي ارائه دهند كه افراد مبتلا به آسيب نخاعي بتوانند بدن خود را با كمك افكار خود كنترل كنند. متداول‌ترين روشي كه تاكنون براي رسيدن به اين هدف به كار رفته، كاشت الكترودهاي فوق‌العاده باريك در مغز بيمار بوده است، اما به كار بردن الكترودها و وارد شدن سيم‌ها به داخل جمجمه مي‌تواند به عفونت منجر شود. عملكرد الكترودها پس از چندين ماه متوقف مي‌شود و سپس با سلول‌هايي پوشيده مي‌شوند و در گاز عسل نتيجه مشكلاتي براي مغز ايجاد مي‌كنند.

پژوهشگران "دانشگاه گرنوبل آلپ" (UGA) فرانسه به سرپرستي "آليم لوييس بنابيد" (Alim Louis Benabid)، پژوهشگر اين دانشگاه، بررسي جديدي را براي حل اين مشكل آغاز كردند. آنها الكترودهايي را روي لايه خارجي و محكم مغز قرار دادند. "بنابيد" گفت: با اين روش، اگر عفونتي پيش بيايد، بيرون از مغز باقي خواهد ماند.

پژوهشگران از بيمار، چندين اسكن مغزي خواستند تا بتوانند هنگامي كه او درباره راه رفتن يا حركت دادن بازوهاي خود قيمت ورق سيليكوني براي زخم فكر مي‌كند، نواحي فعال مغز او را مورد بررسي قرار دهند. آنها حسگرهايي را نيز روي جمجمه او قرار دادند.

بيمار در آغاز كار با حسگرها، ابتدا تلاش كرد تا پوشش اسكلت مانند خود را حركت دهد و سپس ياد گرفت كه چگونه راه رفتن به سمت جلو را آغاز كند. او همچنين ياد گرفت كه بازوهاي خود را براي وظايف پيچيده‌تر مانند چرخاندن مچ‌ها، رسيدن به هدف و به كار بردن همزمان دو دست به كار ببرد. وي درباره احساس خود گفت: من احساس مي‌كردم نخستين پيچش بيضه انساني هستم كه به ماه قدم گذاشته است. از آنجا كه به مدت دو سال راه نرفته بودم، فراموش كرده بودم كه از بسياري افراد، قد بلندتر هستم. اين آزمايش، تجربه تاثيرگذاري براي من بود.

"بنابيد" ادامه داد: هدف بعدي ما اين است كه اسكلت را به قابليت تعادل خودكار مجهز كنيم. براي رسيدن به اين هدف، به محاسبات سريع‌تري نياز داريم.

وي افزود: اين روش، پيشتر روي بيمار ديگري نيز آزمايش شد، اما الكترودها در عرض چند ثانيه به خاطر مشكل فني متوقف شدند. اكنون كه مشكلات آزمايش پيشين در اين آزمايش اصلاح شده‌اند، ما قصد داريم آن را روي سه بيمار ديگر نيز به كار ببريم.

اين پژوهش، در مجله " The Lancet Neurology" به چاپ رسيد.