همه چيز در مورد پزشكي

محققان"

دانشگاه هاروارد" در بررسي جديدي متوجه شدند كه شايد بتوان به كمك ژن درماني، با بيماري هاي مرتبط با افزايش قيمت پانسمان نوين سن مقابله كرد.

به گزارش ايسنا به نقل از وب سايت رسمي دانشگاه هاروارد، پژوهش جديدي كه روي موش ها انجام شده، نشان مي دهد كه شايد يك راهبرد جديد بتواند به افزايش طول عمر كمك كند.

با افزايش سن انسانها، امكان ابتلا به بيماري هايي از جمله حمله قلبي، آسيب كبدي، ديابت و اضافه وزن در آن ها تقويت مي شود و وجود هر بيماري، به افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي ديگر مي انجامد؛ در نتيجه بيماران مجبور ميشوند تا چندين نوع دارو مصرف كنند. خريد پانسمان تندروت استفاده داروهاي مختلف، عوارض جانبي متفاوتي را نيز بهمراه دارد.

بررسي جديد محققان" دانشگاه هاروارد" (Harvard University) نشان مي دهد كه شايد بتوان براي درمان بيماري هاي متعدد، فقط از يك روش درماني استفاده كرد. آن ها در اين بررسي متوجه شدند نوع خاصي از ژن درماني كه مبتني بر يك ويروس خاص موسوم به" ويروس آدنو اسوشيتد"( AAV) است، ميتواند چندين بيماري مرتبط با افزايش سن را التيام ببخشد و به افزايش طول عمر كمك كند.

"نوح پانسمان hartmann ديويدسون" (Noah Davidsohn)، نويسنده ارشد اين پژوهش گفت: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهند كه شايد ژن درماني بتواند نسبت به روش هاي كنوني درمان، كارآمدتر باشد. همه انسانها تمايل دارند تا زمانيكه ممكن است ، سالم بمانند. اين پژوهش، نخستين گام براي كاهش امكان ابتلا به بيماري هايي به شمار ميرود كه توانايي اشخاص مسن را از بين مي برند.

ديويدسون و همكارانش، سه ژن موسوم به" FGF21‏"، sTGFβR2" و" αKlotho" را شناسايي كردند كه مي توانند در افزايش سلامت پانسمان نقره هارتمن و طول عمر موثر باشند. اين ژن ها در آزمايش هاي مربوط به پژوهش، تاثير خود را در بهبود سلامت و طول عمر موش ها نشان دادند. فرضيه محققان اين است كه شايد به كار بردن رونوشت هاي اضافه از اين ژن ها در موش ها با كمك ژن درماني، بتوانند به مقابله با بيماري هاي مرتبط با افزايش سن كمك كنند و مزايايي را براي سلامتي بهمراه داشته باشند.

پژوهشگران، ساختارهاي جداگانه ژن درماني را براي هر ژن به وجود آوردند و سپس آن ها را به موش هاي ژل دبريد مبتلا به اضافه وزن، ديابت نوع دو، مشكل قلبي و نارسايي كليه تزريق كردند تا پيامدهاي حاصل از اين كار را مورد بررسي قرار دهند.

نكته مهم اين بود كه ژن هاي تزريق شده، از ژنوم طبيعي موش ها جدا باقي ماندند و DNA آنها را اصلاح نكردند؛ در نتيجه امكان ندارد كه به حيوانات ديگر و يا نسل هاي آينده منتقل شوند.

اين پژوهش، در مجله" PNAS" به چاپ رسيد.