همه چيز در مورد پزشكي

خود بزرگ بيني همچون ساير بيماريهاي رواني و اجتماعي معلول دردها و آسيب هاي مختلفي است . اگر نقد در فضايي رخت بندد ، خود بزرگ بينان مدام توهمات خود را به افراد القا مي كنند. در اين صورت كنترل اوضاع نيز سخت مي شود و اختيار امور از دست همه خارج مي شود . بيماري خود بزرگ بيني را در مجله سلامتي راستينه بررسي خواهيم كرد.

مهم ترين زمينه هاي ظهور و بروز اين بيماري را در چه عواملي مي دانيد؟

خود بزرگ بيني بيماري اي است كه هم مي تواند جنبه روانشناختي داشته باشد و هم ممكن است بر اثر ضايعات مغزي به وجود آيد كه اين نوع آن قابل درمان است. خود بزرگ بيني جزئي از علائم باليني است كه شخص مبتلا ، به جنونِ توانايي دچار مي شود كه گمان مي كند قادر است تا هر كاري انجام دهد. اين نوع بيماري خطرناك است كه اغلب سرشتي است و در شخصيت و روان بيمار ريشه دارد. اين حالت روان رنجوري داراي مكانيسمي است كه مي خواهد به هر شكل ممكن خود را حفظ كند طبعا در اين صورت بيمار نياز به يك آگاهي كاذب دارد كه موجب مي شود در يك حلقه شيطاني بچرخد. در اين طرح واره من بزرگ پماد زخم خود را در مقابل واقعيت ها قرار ميدهد و از اينجاست كه فاجعه به وجود مي آيد، چرا كه متوجه مي شود واقعيات خلاف تصوراتش است.

در تحليل رفتاري خودبزرگ بينان، بر اثر پنهان شدن پشت ناتوانايي ها و ارضاي غرور شخصي، رفتارهاي تهاجمي و طلبكارانه ديده مي شود. در اين صورت آيا امكان آسيب جدي از سوي آنان وجود دارد؟

بله، در اين حالت امكان آسيب رساندن به ديگران منتفي نيست كه اين نيز بر اثر تعارضي است كه براي بيمار حادث مي شود. او مجبور است تا اطراف خود را ببافد تا خود مركزبيني اش محقق شود. اما واقعيتها، پيله ها را ميدرد كه واكنش طرف مقابل نيز آثار تخريبي به همراه دارد. خودبزرگ بيني اگر با قدرت، پول و امكانات همراه شود، اتفاقي ويرانگر خواهد شد. زيرا اگر اين موارد نباشد بيمار دير يا زود متوجه ميشود كه خبري نيست يا حتي نمي فهمد كه به او قرص ميدهند و دست آخر او را در بيمارستان پماد آلفا براي آفتاب سوختگي بستري مي كنند اما اگر بيمار قدرت يا وسيله اعمال قدرت داشته باشد، بر اثر خود بزرگ بيني دست به اقداماتي خطرناك خواهد زد .

خود بزرگ بيني اپيدمي هم دارد . اشخاص ضعيف در خانواده يا محيط ، از بزرگان قوم يا قدرتمندان الگو مي گيرند. شيوع اين بيماري باور خود بزرگ بيني را در تمام جامعه تقويت مي كند كه نتيجه شوم آن حافظه كاذب جمعي است، يعني از روانشناسي فردي به روانشناسي جمعي تعميم مي يابد. در تاريخ نيز اين اتفاق بارها افتاده است.

ناپلئون بناپارت درباره تسخير ايتاليا مي گويد آنها هيچ قدرتي نداشتند و فقط گمان مي كردند كه قوي هستند از اين رو ايتاليا ، در كمتر از ۲۴ ساعت پس از حمله نيروهاي فرانسوي تصرف شد. خب اين شكستها حاصل نوعي آگاهي كاذب و خود بزرگ بيني ست كه برخي به آن دچار مي شوند .

آگاهي و نقد ، تا چه ميزان در علاج بيماري خودبزرگ بيني تاثير دارد؟

اگر اين داروها در محيط وجود داشته باشد، پماد سوختگي خود بزرگ بيني در آن محيط جايي ندارد. واقعيت را بايد با شايسته ترين رنگ ، رنگ زد . اگر كمرنگ يا پررنگ آن را رنگ آميزي كنيم ، گويي دروغ گفته ايم. تاكيد مي كنم واقعيت نه حقيقت … ، زيرا حقيقت پشت پرده اي پنهان است و بحث ما نيست.

آقاي دكتر ،خود كوچك بيني نيز ، عامل باز توليد خودبزرگ بيني است. به لحاظ روانشناختي اين پديده قابل توضيح است؟

بله خود كوچك بيني هم از مجموعه عواملي است كه همگي دست به دست هم مي دهند تا بيماري خودبزرگ بيني به وجود مي آيد . خود بزرگ بيني پروسه اي است كه بر اثر عدم شناخت انسان از خود آغاز مي شود. اگر كسي جايگاه واقعي خود را نشناسد و نداند كه چه مي تواند بكند و چه كارهايي را نمي تواند انجام دهد ، دچار توهم خود بزرگ بيني مي شود . همانطور كه اشاره شد براي جبران ناتوانايي هايش ابتدا پيله پماد آلفا براي جوش اي دور خود مي تند ، يك ساختار توهمي ايجاد مي كند كه در آنجا مي نشيند و به خيال خود رفع مشكلات و معضلات مي كند. جالب است خيلي از فلاسفه هم دچار اين مشكل مي شوند. خودبزرگ بيني اي كه بر اثر خود كوچك بيني به وجود مي آيد مدام رشد مي كند و در حركتي همچون طوفان ويرانگر خواهد شد.
مونتسكيو Montesquieu مي گويد :
گفتي ، باور كردم .
اصرار كردي ، شك كردم .
قسم خوردي ، فهميدم دروغ مي گويي !

سخن پاياني

در مجموع انتقادپذيري، سدي است در برابر خود بزرگ بيني. همچنين به نظر مي رسد رابطه تنگاتنگي بين بيماري خودبزرگ بيني و آفت تملق و چاپلوسي وجود دارد به نحوي كه مي گويند: متملقين ، رازقين خودبزرگ بينان هستند .تملق و چاپلوسي نقش بسزايي در آفرينش خودبزرگ بيني دارد . متاسفانه بازار تزوير و تملق هميشه داغ بوده است . اين آفت حتي در زمينه هاي علمي نيز وجود دارد . يك نفر نظريه اي را مطرح مي كند و عده اي با چاپلوسي ، مدام از آن تعريف مي كنند تا اينكه يك نظريه علمي تبديل به امري جاودانه مي شود . معمولا اين مسائل زماني پانسمان زخم رخ مي دهد كه بازار نقد در محيط ، كم رونق شود . در فضايي كه نقد نباشد ، جاي آن تملق مي نشيند كه آفات آن نيز بر همگان واضح است .
پيشواي ششم شيعيان امام صادق (ع) مي فرمايند : هيچ كس بزرگي نفروشد مگر به سبب حقارتي كه در نفس خويش احساس مي كند.

مقاله مرتبط : ويژگي هاي ارتباط بد كدامند؟