همه چيز در مورد پزشكي

به گزارش ، سالمند شدن جمعيت در ايران نيز مانند بسياري ديگر از جوامع روندي افزايشي دارد. مطالعات نشان داده‌اند كه طول عمر افراد سالمند مبتلا به ديابت به طور متوسط ۷.۵ تا ۸.۲ سال كمتر از افراد غيرديابتي سالمند است. سالمندان مبتلا به ديابت به طور معمول نسبت به افراد هم‌سن غيرديابتي خود از كيفيت زندگي پايين‌تر و ابتلاي بيشتري به ساير بيماري‌هاي مزمن برخوردار هستند.

برهمين اساس در سوپرازورب h قالب پايان‌نامه كارشناسي ارشد نيلوفر حسني (دانشجوي دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه شاهد) تحقيقي در اين زمينه صورت گرفته و در قالب آن مجيده هروي كريموي و ناهيد رژه (مركز تحقيقات مراقبت‌هاي سالمندي، دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه شاهد)، محمدحسين دانش‌آشتياني(معاونت آموزش و پژوهش بيمارستان حضرت وليعصر قم)، سيدحسن شريف‌نيا (دانشكده پرستاري و مامايي آمل، دانشگاه علوم پزشكي مازندران)، مريم قنبري (دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي دانشگاه خوارزمي) و مبين محمدي‌نژاد (كميته تحقيقات دانشجويي، دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي ايران) به تحقيقي در اين زمينه پرداخته‌اند كه نتايج اين تحقيق در شماره پنجم دو ماهنامه پايش نيز منتشر شده است.

هدف از انجام اين پژوهش تعيين تاثير تمرينات پيلاتس بر كيفيت زندگي زنان سالمند مبتلا به ديابت نوع دو بوده است.

در اين مطالعه كه به روش كارآزمايي باليني سوپرازورب c بر روي ۴۰ بيمار بالاي ۶۰ سال مبتلا به ديابت نوع ۲ در كلينيك ديابت شهر قم انجام شده، نمونه‌گيري به روش در دسترس و سپس تخصيص تصادفي انجام شده گروه آزمون و گروه كنترل در قالب دو گروه ۲۰ نفره در نظر گرفته شده و در نهايت گروه آزمون علاوه بر مراقبت‌هاي معمول كلينيك از هشت هفته تمرينات پيلاتس (هر هفته سه جلسه و هر جلسه ۶۰ دقيقه) بهره گرفته است. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات در اين پژوهش پرسش‌نامه CASP19 اطلاعات دموگرافيك و آزمون كوتاه شناختي AMTS بوده و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS24 از طريق آزمون‌هاي آماري فيشر، تي مستقل و تحليل كوواريانس انجام شده است.

بايد توجه داشت كه سالمند شدن جمعيت ايران نيز مانند بسياري جوامع ديگر روندي افزايشي دارد به گونه‌اي كه جمعيت سالمند از ۷.۳ درصد در سال ۱۳۸۵ به ۹.۲۷ درصد در سال ۱۳۹۵ رسيده و پيش بيني شده است اين ميزان در سال ۱۴۲۵ به ۲۲ درصد مي‌رسد. از سويي بيماري ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي جراحي پوست مزمن است كه شيوع آن با افزايش سن به ميزان بارزي افزايش مي‌يابد.

طبق بررسي‌هاي صورت گرفته مشخص شده است كه بروز ديابت در زنان بيش از مردان است و از سوي ديگر شيوع ديابت با افزايش سن گسترش مي‌يابد. امروزه بحث‌هاي متعددي مطرح مي‌شود و آشكار شده افراد مسن مي‌توانند با تمرينات ورزشي سازگاري حاصل كرده و ظرفيت كار بدني خود را توسعه داده يا بهبود بخشند. اتخاذ سبك‌هاي خاص زندگي مي‌تواند تاثير مثبتي بر سلامت عمومي افراد در سنين سالمندي داشته باشند. يكي از روش‌هاي ورزشي كه در سال‌هاي اخير مورد توجه متخصصان ورزشي و توان‌بخشي قرار گرفته و به طور وسيعي در حال فراگير شدن است ورزش پيلاتس به شمار مي‌رود. اين ورزش در سال ۱۸۸۰ ميلادي ابداع شده و مجموعه‌اي از تمرينات تخصصي است كه بدن و مغز را به گونه‌اي درگير مي‌كند كه قدرت، استقامت و انعطاف‌پذيري تحت تاثير قرار گيرد.

برخلاف بيشتر ورزش‌هاي ديگر كه تنها به بعد جسمي فرد توجه مي‌كند لوهمن روشه ورزش پيلاتس همزمان علاوه بر جسم به بعد رواني فرد نيز توجه مي‌كند، بنابراين مزيت‌هاي متعددي براي اين ورزش وجود دارد و انجام اين فعاليت‌ها خطر بروز آسيب‌هاي ناشي از صدمات مفصلي و عضلاني را كه در اثر انجام حركت‌هاي پرتابي ايجاد مي‌شوند، كاهش داده و در هر مكاني و براي هر قشري از افراد جامعه از جمله سالمندان قابل اجرا خواهد بود.

برهمين اساس با توجه به اين‌كه آسيب‌هاي ورزشي در بيماران ديابتي اهميت ويژه‌اي دارد پيلاتس مي‌تواند ورزش مناسبي براي آنها باشد. از سوي ديگر اين ورزش تاثيرات مختلفي داشته كه از جمله آنها مي‌توان به رهاسازي هورمون كليدي "سرتونين" كه در احساس خوب بودن تاثير دارد اشاره كرد. همچنين كاهش هورمون "كورتيزول" (هورمون استرس)، كاهش خستگي تاخيري و افزايش اعتماد به نفس از ديگر ويژگي‌هاي اين ورزش است.

اما پس از مطالعات صورت گرفته بر روي ۴۰ زن بالاي ۶۰ سال در نهايت مشخص شد كه قبل و پس از مداخله اين افراد سوپرازورب p اختلاف‌معناداري پيدا نكرده است به عبارت ديگر تمرين‌هاي پيلاتس بر بيماري ديابت اين افراد تاثير معناداري نداشته است

منبع: