همه چيز در مورد پزشكي

دكتر رضا ملايري، فوق تخصص بيماري هاي خون و سرطان به علل ايجاد سرطان اشاره كرد و گفت: سرطان طي زمان به علت عوامل مختلف ناشي از شيوه زندگي، وراثت و محيط ايجاد مي شود.

وي افزود: كشيدن تنباكو، جويدن و در معرض دود آن قرار داشتن، سالانه باعث ايجاد حدود يك ‌سوم مرگ ‌هاي ناشي از سرطان مي شود.

وي اظهار داشت: مصرف برخي خوراكي ‌ها و نوشيدني ‌ها عاملي ديگر در بروز انواع سرطان است. برخي شواهد حكايت از ارتباط غذاي پرچرب و ابتلاي افراد به سرطان‌‌ هاي كولون، رحم و پروستات دارند. همچنين چاق بودن بيش از حد در ميان زنان مسن ‌تر ممكن است با سرطان پستان در ارتباط باشد. برخي مطالعات نيز بيانگر نقش حفاظتي برخي غذاهاي حاوي فيبردار در برابر برخي از انواع سرطان ها دارند.

اين فوق تخصص بيماري هاي خون و سرطان بيان كرد: قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش خورشيد و مواد ايجاد‌ كننده سرطان (كارسينوژن‌ها)‌ در محيط زندگي و محل كار نيز در بروز انواع سرطان نقش دارند.

وي تصريح كرد: تابش اشعه فرابنفش باعث پماد زخم پير شدن زودرس پوست و سرطان پوست مي شود بنابراين بهتر است افراد از مواجهه با خورشيد در ميانه روز (۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر) اجتناب كنند. همچنين زماني كه سايه از شما كوچك‌تر است، از ايستادن مقابل خورشيد پرهيز كنيد. استفاده از كلاه لبه پهن، عينك‌هاي آفتابي جذب‌ كننده اشعه فرابنفش، شلوار و لباس‌هاي آستين بلند هم جنبه حفاظتي دارند.

وي با تاكيد بر اينكه قرار گرفتن در معرض مواد شيميايي خاص، فلزها يا حشره ‌كش‌ها مي ‌تواند خطر سرطان را افزايش دهد، گفت: آزبست، نيكل، كادميوم، اورانيوم، رادون، وينيل كلرايد و بنزن مثال ‌هاي شناخته شده‌ اي از مواد سرطان‌ زا هستند. اين مواد مي ‌توانند به تنهايي يا همراه ساير مواد سرطان ‌زا مانند كشيدن سيگار خطر ابتلا به سرطان را افزايش دهند.

مهمترين نشانه هاي سرطان كدامند؟

ملايري به مهمترين نشانه هاي سرطان اشاره كرد و گفت: سرطان نشانه ‌هاي مختلفي را ايجاد مي‌كند. تغيير در عادات روده ‌اي يا ادراري، سوء هاضمه يا مشكل در بلع، تغيير غير قابل توجيه در وزن، خونريزي يا ترشح نامعمول، تغيير واضح در اندازه زگيل يا خال، ضخيم شدن يا به وجود آمدن توده در پستان يا هر جاي ديگر از بدن، بهبود نيافتن زخم، خشونت صدا يا سرفه هاي آزاردهنده، از جمله مهمترين نشانه هاي سرطان هستند.

وي افزود: البته ايجاد اين علايم، هميشه نشانه پيدايش سرطان نيست. ممكن است اين علايم، نشانه ابتلاي بدن به عفونت‌ها يا تومورهاي خوش ‌خيم باشد.

افكار ژل هارتمن آزار دهنده بيمار سرطاني را چگونه از بين ببريم؟

دكتر عاطفه قنبري جلفايي، روانپزشك نيز درباره مشكلات روحي و رواني افراد سرطاني گفت: هرچند هم اكنون پيشرفت هاي زيادي براي درمان بيماري سرطان به وجود آمده است اما همچنان سرطان واژه اي ترسناك ميان بيماران و مردم است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران افزود: هنگامي كه فرد مبتلا به سرطان مي شود، افكار آزار دهنده زيادي پيرامون آينده شغلي و فردي و خانواده اش به ذهن او هجوم مي آورند. از نظر درمان دارويي نيز فشار روحي زيادي بر فرد تحميل مي شود و او مدام به فكر اين است كه هزينه درمان دارويي اش را چگونه تامين كند.

وي بيان كرد: فرد بيمار ممكن است به علت پيگيري درمان هايش دچار فشار مضاعفي بشود؛ مثلا او به علت گرفتن مرخصي هاي مداوم، امكان دارد حتي شغلش را هم از دست بدهد يا درآمدش كاهش پيدا كند. اين فشار مالي و از دست دادن شغل باعث مي شود فرد مبتلا به اختلال انطباقي بشود يعني فرد دچار اضطراب و افسردگي، اختلال خواب و اشتها شود و حس غم و اندوه را تجربه كند.

وي اظهارداشت: در اين شرايط رابطه پزشك اصلي با بيمار خيلي بيشتر از روانپزشك كمك كننده است؛ فرد هنگام ابتلا به اين اختلال نياز به روانپزشك ندارد. فقط كافي است متخصص انكولوژي، حواسش متوجه بيمار باشد و به او اطمينان بدهد و بگويد در كنارش است.

قنبري گفت: همچنين حمايت از خانواده بيماران نيز بسيار اهميت دارد. به عنوان مثال اگر يكي از نمايندگي محصولات هارتمن اطرافيان، بچه بيمار را نگه دارد يا به مهد كودك ببرد يا كمك مالي بكند، مي تواند در اين زمينه كارساز باشد تا فرد پس از گذشت يكي دو ماه بتواند با بيماري اش كنار بيايد، سازگاري پيدا كند تا آن اختلال انطباقي رفع بشود.

به گفته وي، گاهي به علت اينكه فرد مكانيزم هاي مقابله اي ضعيف تري دارد يا مورد حمايت خوب محيطي، خانوادگي و جامعه اي قرار نمي گيرد، اين اختلال انطباقي ادامه پيدا مي كند و به مشكلات شديدتري مانند اختلالات افسردگي و اضطرابي تبديل مي شود.

اين روانپزشك اظهارداشت: حتي بيماري سرطان به علت ايجاد تغييرات در بدن و نوع داروهاي مصرفي باعث افسردگي فرد مي شوند؛ داروهاي شيميايي باعث ايجاد حالت تهوع، كاهش وزن، ريزش مو و تغييرات ظاهري مي شوند. تحمل اين موارد براي افراد سرطاني خيلي سخت و دشوار است. حتي گاهي فرد بيماري پيش از شيمي درماني، از شب قبل دچار حالت تهوع و مي شوند زيرا نسبت به اين داروها شرطي شده است.

وي خاطرنشان كرد: در اين موارد بايد حتما روانپزشكي كه در حيطه روانتني كار كرده است، وارد عمل بشود و ضمن تقويت حمايت خانواده، با بيمار صحبت كند. فوق تخصصان انكولوژي كه مستقيما با بيماران سرطاني در ارتباط هستند نيز نقش مهمي در اين زمينه ايفا مي كنند. آنها مي توانند با معرفي راه حل ها و پروتكل هاي درماني به بيمار و خانواده او در رفع اين بحران كمك كنند.

آيا به بيمار درباره بيماري اش بگوييم؟

قنبري گفت: گاهي وريدي اوقات خانواده ها نمي دانند كه آيا بايد درباره اين بيماري با فرد بيمار مخصوصا كودكان صحبت كنند يا خير. در حالي كه امروزه افراد سالمند و كهن سال و حتي كودكان با واژه شيمي درماني آشنا هستند. اين افراد با مشاهده محيط و وضعيت بيماران، متوجه موضوع مي شوند اما راجع به آن حرفي نمي زنند. اين امر باعث مي شود افراد خانواده از يكديگر دور شوند تا ناخودآگاه حرفي درباره مشغله هاي ذهني و احساساتي شان به زبان نياورند؛ احساسات سركوب شده و خفته درون شان كه با تلنگري آماده انفجار است. در اينگونه موارد اگر گفتن اين مساله برايشان سخت است مي توانند با كمك روانپزشك از پس اين مشكل بر بيايند و بتوانند راحت تر با فرد درباره اين بيماري صحبت كنند.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران گفت: اغلب وقتي بيمار درباره احساسات دروني و ترس هايش صحبت مي كند، اطرافيان آن احساس را با گفتن زبانت را گاز بگير خدا نكند، سركوب مي كنند در صورتيكه بيان ترس ها و احساسات آنها باعث آرامش خاطرشان مي شود. خانواده بيمار بايد اجازه بدهند بيمار درباره ترس هايش صحبت كند و به او اطمينان خاطر بدهند كه در كنارش هستند و بايد اين مراحل را باهم پشت سر بگذارند. اظهار اميدواري هنگامي كه فرد در مراحل اوليه سرطان به سر مي برد، خيلي اهميت دارد.

وي در پاين اظهارداشت: برخلاف تصور خيلي از مردم كه بازگويي سخني درباره سرطان روحيه فرد بيمار را بهم مي ريزد، اغلب بيماران دوست دارند راجع به بيماري شان صحبت كنند؛ البته پماد آلفا براي سوختگي پاي نوزاد به تعداد انگشت شمار برخي از افراد هنگامي كه درباره بيماري شان صحبت مي شود روحيه شان را مي بازند. در اين شرايط بنابر تشخيص روانپزشك بايد درباره بيماري با فرد صحبت كرد. پزشكان متخصص نيز بايد در حد فهم و تحصيلات بيماران در رابطه با بيماري با او صحبت كنند.

منبع: سيناپرس