همه چيز در مورد پزشكي

عروق و رگ هاي ريوي ريوي وظيفه گردش خون را بر عهده دارند. اين بدان معناست كه آنها وظيفه حمل خون حاوي اكسيژن را از ريه ها به قلب و حمل خوني كه اكسيژن آن دفع شده است را از قلب به ريه ها دارند. گردش خوني كه حاوي اكسيژن است با خوني كه اكسيژن آن دفع شده است نظر سيستمي متفاوت است. اين تفاوت ناشي از اين واقعيت است كه هر رگ خوني كه خون را از ريه به قلب منتقل مي كند، رگ است، در حالي كه رگي كه خون را از قلب به ريه منتقل مي كند شريان است. در اين مقاله از بخش قلب و عروق دكتر زخم به بررسي بيماري عروقي ريوي مي پردازيم.

آناتومي بيماري عروقي ريوي

از نظر ساختاري، سرخرگ هاي ريوي از شريان اصلي سرچشمه مي گيرند (مانند آئورت).

شريان هاي ريوي

در قلب سالم، شريان اصلي ريوي از پايه بطن راست شروع مي شود. شريان اصلي ريوي ساختار كوتاه و پهني دارد كه به طول 5 سانتي متر و قطر 3 سانتي متر است  و به 2 شريان ريوي تقسيم مي شود. شريان هاي ريوي چپ و راست وظيفه انتقال خوني كه اكسيژن آن دفع شده است را به ريه ها دارند.

وريدهاي ريوي

از طرف ديگر، رگ هاي ريوي رگ هاي خوني بزرگي هستند كه خون داراي اكسيژن را از ريه ها براي تحويل به كل بدن به سمت قلب منتقل مي كنند.4 وريد ريوي اصلي وجود دارد – كه دوتا از آن در ريه راست و دوتاي ديگر در ريه چپ قرار دارند  كه خون را در دهليز چپ قلب خالي كنند. هر دو وريد ريوي از محل پيوندگاه شروع مي شوند و هر رگ ريوي قبل از تخليه در دهليز سمت چپ، از 3-4 وريد برونشي خون دريافت مي كنند.

رگ هاي ريوي به كناره شريان هاي ريوي ثابت مي شوند. وريد اصلي ريوي از جلوي يك شريان اصلي ريوي عبور مي كند، و وريد ريوي تحتاني در پايين ترين قسمت هيوم ريه قرار دارد. در قسمت قلب، رگ هاي ريوي راست از پشت دهليز راست عبور مي كنند و رگ هاي ريوي چپ از مقابل آئورت  پاييني عبور مي كنند. در نهايت، برونش در پشت سرخرگ ريوي قرار دارد.

بيماري عروقي ريوي

بيماري عروق ريوي اصطلاح پزشكي براي بيماري در رگ هاي خوني است كه از ريه ها نشات گرفته يا به ريه ها منتهي مي شوند. بيشتر اشكال بيماري عروق ريوي باعث ايجاد تنگي نفس مي شود.

بيماري عروقي ريوي چيست؟

تعريف بيماري عروقي ريوي ساده است: هر شرايطي كه بر روي عروق خوني در طول مسير بين قلب و ريه ها تأثير بگذارد. خون از قلب، به ريه ها رفته و از ريه ها به سمت قلب باز مي گردد. اين فرآيند به طور مداوم خون را از اكسيژن پر مي كند و به دي اكسيد كربن اجازه مي دهد تا با بازدم خارج شود. در اينجا نحوه كار اين فرآيند آورده شده است:

• خوني كه اكسيژن خود را از دست داده از بافت هاي بدن از طريق رگ ها به سمت راست قلب باز مي گردد.
• قلب راست خون كم اكسيژن را از طريق شريان هاي ريوي به ريه ها منتقل مي كند. اين خون پر از اكسيژن مي شود.
• خون غني از اكسيژن از ريه ها به سمت چپ قلب باز مي گردد. سمت چپ قلب خون غني از اكسيژن را از طريق آئورت و بسياري از شريان هاي ديگر به بدن مي رساند.

هر بخشي از مدار خون قلب و ريه مي تواند آسيب ديده يا مسدود شود و منجر به بيماري عروق ريوي شود.

علل بيماري عروق ريوي

دلايل بيماري عروق ريوي بسته به نوع رگ هاي خوني آسيب ديده متفاوت است. بيماري عروق ريوي به چند دسته تقسيم مي شوند:

فشار خون شرياني ريوي

افزايش فشار خون در عروق ريوي (حمل خون از قلب به ريه ها). فشار خون شرياني ريوي مي تواند ناشي از بيماري هاي ريه، بيماري هاي خود ايمني يا نارسايي قلبي باشد. وقتي علت مشخصي وجود نداشته باشد، آن را فشار خون شرياني ريوي ايديوپاتيك مي نامند.

فشار خون وريدي ريوي

افزايش فشار خون در رگ هاي ريوي (حمل خون از ريه ها  به قلب). فشار خون وريدي ريوي بيشتر در اثر نارسايي احتقاني قلب ايجاد مي شود. دريچه ميترال آسيب ديده در قلب (تنگي ميترال يا شلي دريچه ميترال) ممكن است در فشار خون وريدي ريوي نقش داشته باشد.

آمبولي ريوي

لخته خون از رگ اصلي و مهم (معمولاً در پا) جدا مي شود، به سمت قلب مي رود و به ريه ها پمپ مي شود. آمبولي مي تواند يك حباب بزرگ هوا يا يك توپ چربي باشد تا يك لخته خون.

بيماري مزمن ترومبوآمبوليك

در موارد نادر، لخته خون در ريه ها (آمبولي ريوي) توسط بدن جذب نمي شوند. در اين صورت واكنشي رخ مي دهد كه در آن رگ هاي خوني كوچك متعدد موجود در ريه ها نيز درگير مي شوند. اين روند به آرامي اتفاق مي افتد و به تدريج قسمت بزرگي از سيستم شرياني ريوي را تحت تأثير قرار مي دهد.

علائم بيماري عروق ريوي

علائم بيماري عروق ريوي با توجه به چندين عامل متفاوت است:

• روند تأثيرگذار بر رگ هاي خوني محصولات مدي هاني ريوي
• كدام رگ هاي خوني ريوي درگير مي شوند
• چه مقدار از سيستم عروقي ريوي تحت تأثير قرار مي گيرد

به عنوان مثال، يك آمبولي ريوي ناگهاني بزرگ ( مسدود شدن شريان بزرگ ريوي ) مي تواند باعث تنگي شديد نفس و درد قفسه سينه شود. اما يك آمبولي ريوي بسيار كوچك (مسدود شدن فقط يك رگ خوني كوچك) ممكن است علائم قابل توجهي نداشته باشد.

اگرچه علائم بيماري عروق ريوي مي تواند بسيار متفاوت باشد، اما هر يك از انواع بيماري عروق ريوي مجموعه اي از علائم مشترك را دارند:

فشار خون شرياني ريوي

اين اغلب باعث تنگي نفسي كه به آرامي پيشرفت مي كند، مي شود. با بدتر شدن وضعيت، درد قفسه سينه يا غش (سنكوپ) ممكن است رخ دهد.

آمبولي ريوي

لخته شدن خون در ريه ها معمولا بصورت ناگهان رخ مي دهد. تنگي نفس، درد قفسه سينه (اغلب با تنفس سخت) و ضربان سريع قلب علائم شايع آن است. علائم آمبولي ريوي بسته به اندازه لخته خون از تقريباً قابل توجه تا شديد متغير است.

فشار خون وريدي ريوي

اين نوع از بيماري عروق ريوي همچنين به دليل نارسايي احتقاني قلب كه معمولاً باعث تنگي نفس مي شود، اتفاق مي افتد. علائم اين بيماري تنگي نفس در هنگام خواب، فشار خون كنترل نشده و يا وجود مايعات اضافي (ورم) مي باشد.

آزمايشات بيماري عروق ريوي

براساس علائم، نشانه ها و سابقه يك فرد پزشك ممكن است به شروع ظهور بيماري عروق ريوي مشكوك شود. تشخيص بيماري عروق ريوي معمولاً با استفاده از يك يا چند آزمايش زير انجام مي شود:

توموگرافي كامپيوتري (سي تي اسكن)

يك اسكنر CT چندين پرتوي ايكس را دريافت مي كند و يك رايانه تصاوير مفصلي از ريه ها و قفسه سينه را ايجاد مي كند. سي تي اسكن معمولاً مي تواند يك آمبولي ريوي در شريان ريوي را تشخيص دهد. اسكن CT نيز مي تواند مشكلاتي را در خود ريه ها كشف كند.

پرفيوژن (اسكن V /Q)

اين آزمايش پزشكي هسته اي تصاويري از چگونگي پر شدن ريه ها با هوا را نشان مي دهد. اين تصاوير با تصاوير چگونگي جريان خون در رگ هاي خوني ريوي مقايسه مي شوند. مناطق غير قابل مقايسه ممكن است نشان دهنده آمبولي ريوي (لخته خون) باشد.

اكوكارديوگرافي (اكوكارديوگرام)

فيلم سونوگرافي از ضربان قلب. نارسايي احتقاني قلب، بيماري دريچه قلب و ساير شرايطي كه به بيماري عروق ريوي كمك مي كند با اكوكارديوگرام قابل كشف است.

كاتتريزاسيون قلب راست

يك سنسور فشار از طريق يك سوزن به داخل رگ در گردن يا كشاله ران وارد مي شود. پزشك سنسور را از طريق رگ ها، به قلب و سپس در شريان ريوي پيش مي برد. كاتتريزاسيون قلب راست بهترين آزمايش براي تشخيص فشار خون شرياني ريوي است.

فيلم اشعه X قفسه سينه

اشعه ايكس ساده نمي تواند بيماري عروقي ريوي را تشخيص دهد. با اين حال، ممكن است در تشخيص بيماري ريه نقش داشته باشد، يا شريان هاي بزرگ ريوي را نشان دهد.

آنژيوگرافي ريوي (آنژيوگرام)

رنگ كنتراست به خون تزريق مي شود و تصاوير اشعه ايكس سينه تصاويري از سيستم شرياني ريوي را نشان مي دهد. آنژيوگرافي در تشخيص آمبولي ريوي بسيار خوب است اما در حال و حاضر به ندرت انجام مي شود زيرا اسكن CT آسان تر است و خطر كمتري دارد.

درمان بيماري عروق ريوي

درمان هاي مختلف زيادي براي بيماري عروق ريوي وجود دارد. بيماري عروق ريوي بر اساس علت آن درمان مي شوند.

آمبولي ريوي

لخته هاي خون موجود در ريه ها با رقيق كننده خون (ضد انعقاد) درمان مي شوند. اين داروها شامل داروهاي بتريكابان (BEVYXXA)، آنوكساپارين (لوونوكس)، هپارين و وارفارين (كوادامين) هستند.

بيماري مزمن ترومبوآمبوليك

موارد جدي بيماري ترومبوآمبوليك ممكن است با عمل جراحي براي پاكسازي شريان هاي ريوي (ترومبوآداتركتومي) انجام شود. همزمان از رقيق كننده هاي خون نيز استفاده مي شود. Riociguat Adempas دارويي است كه براي استفاده بعد از عمل تجويز مي شود اين دارو براي افرادي كه نمي توانند عمل جراحي داشته باشند نيز داده مي شود تا توانايي فعاليت كردن را در آنها بهبود بخشد.

فشار خون شرياني ريوي

 چندين دارو مي توانند فشار خون را در عروق ريوي كاهش دهند:

• ambrisentan( Letairis)
• bosentan (Tracleer)
• اپوپروستنول (فلان)
• ايلوپروست (ونتاويس)
• macitentan (Opsumit)
• Adempas
• selexipag (Uptravi)
• سيلدنافيل (Revatio)
• تادالافيل (Adcirca)
• ترپوستنيل (Orenitram، Remodulin، Tyvaso)

اين داروها به بهترين درمان براي افزايش فشار خون شرياني ريوي ايديوپاتيك تشخيص داده شده اند.

فشار مدي هاني 405 خون وريدي ريوي

از آنجا كه اين نوع بيماري عروق ريوي معمولاً در اثر نارسايي احتقاني قلب ايجاد مي شود، اين روش هاي درماني براي نارسايي قلبي معمولاً مناسب است:

• ديورتيك ها، مانند فوروزميد (لاستيك) و اسپيرونولاكتون (آلداكتون)
• مهار كننده هاي آنزيم (ACE) تبديل كننده آنژيوتانسين، مانند ليزينوپريل
• مسدود كننده هاي بتا مانند كاروديلول (Coreg) و metoprolol (لوپرسور)
• گشادكننده هاي عروقي كه باعث كاهش فشار خون مي شوند، مانند آملوديپين (نورواسك)، هيدرالازين (آپرسولين) و ايزوسوربيد مونونيتات (ايمور)

اگر بيماري عروقي ريوي با شرايط ديگري به وجود آمده باشد، درمان آن بيماري مي تواند بيماري عروقي ريوي را بهبود بخشد:

بيماري هاي خود ايمني (لوپوس، اسكلرودرما، سندرم سوژرن) معمولاً با داروهايي درمان مي شوند كه سيستم ايمني بدن را سركوب مي كند. پردنيزون، آزاتيوپرين (ايموران) و سيكلوفسفاميد (سيتوكسان) نمونه هايي هستند كه تجويز مي شوند.

در بيماري هاي ريه با سطح اكسيژن خون پايين (بيماري انسدادي مزمن ريوي، فيبروز ايديوپاتيك ريه، بيماري ريه بينابيني)، تأمين اكسيژن استنشاق شده مي تواند پيشرفت بيماري عروقي ريوي را كند، كند. دو داروي ننتانيب (Ofev) و پيرفنيدون (Esbriet) براي درمان فيبروز ريوي ايديوپاتيك تأييد شده توسط FDA هستند.

آن ها از طرق مختلفي عمل مي كنند كه ممكن است در زخم شدن بافت ريه نقش داشته باشد. از استروئيدها براي كاهش التهاب و  داروهايي براي سركوب سيستم ايمني بدن نيز ممكن است استفاده شود.

PVD چقدر جدي است

بيماري عروق ريوي ممكن است منجر به عوارضي مانند بزرگ شدن غيرطبيعي سمت راست قلب (cor pulmonale)، ضربان نامنظم قلب (آريتمي)، خونريزي و آمبولي ريوي (PE) شود. تشخيص زودهنگام، جلوگيري از عوامل خطر مانند استعمال سيگار و درمان مي تواند به جلوگيري از پيشرفت برخي از بيماري ها كمك كند. شناخت زود هنگام بسيار مهم است و تنگي نفس هميشه بايد مورد بررسي قرار گيرد.

چگونه PVD بر بدن تأثير مي گذارد

هنگامي كه تغييري در گردش خون ريه ها وجود دارد، تبادل اكسيژن و دي اكسيد كربن كاهش مي يابد. كمبود اكسيژن نه تنها باعث تغييرات متابوليك مي شود بلكه منجر به باريك شدن برخي شريان ها نيز مي شود. در اكثر بيماري هاي عروقي ريوي، جريان خون به رگ هاي خوني باقي مانده منحرف مي شود و ممكن است منجر به فشار خون بالا در ريه ها شود.

سمت راست قلب براي جبران اين فشار خون بالا بايد سخت تر كار كند. حجم بالاي كار در نهايت منجر به نارسايي قلبي سمت راست مي شود. در حالي كه در مورد آمبولي ريوي گسترده، تعداد زيادي از لخته هاي بزرگ در رگ هاي خوني ريه ها حركت كرده ودر نتيجه گردش خون به طور ناگهاني از بين مي رود و نتيجه آن قطعا مرگ مي باشد.

جلوگيري از آمبوليسم ريوي

براي كاهش احتمال لخته شدن خون و در نتيجه آمبولي ريوي مي توان از داروهاي پيشگيري مانند هپارين استفاده كرد. براي كاهش خطر لخته شدن خون مي توان داروهاي ضد ويتامين K را بعد از آمبولي ريوي تجويز كرد. داروهاي ضد انعقادي خوراكي، كه به راحتي قابل تجويز هستند و نياز به نظارت كمتري دارند، در حال حاضر در دست توليد مي باشند.

افت فشار خون ريوي

مبتلايان به بيماري طولاني مدت ريه بايد با اكسيژن درماني درمان شوند تا از بروز فشار خون ريوي جلوگيري شود. هيچ روش شناخته شده اي براي جلوگيري از فشار خون شرياني ريوي وجود ندارد.

چه موقع به دكتر مراجعه كنيم

اگر هر يك از علائم بيماري عروق ريوي، به خصوص تنگي نفس يا سرفه مداوم را داريد، با پزشك خود ملاقات كنيد. و اگر شرايط جدي ديگري را تجربه كرده و شروع به نشان دادن علائم PVD كرديد، سريعاً به دنبال كمك پزشكي باشيد.

در سال 2012 چند نفر در اثر بيماري هاي عروقي ريوي فوت كردند؟

در سال 2012 تعداد 590 مرگ و مير در اثر اين بيماري ها ثبت شده است. تعداد مرگ و ميرها بين سال هاي 2008 و 2012 بيش از 10٪ افزايش يافته است.

فشار خون شرياني ريوي (PAH) نوعي  بيماري گسترده تر است كه به فشار خون ريوي معروف است و به معني فشار خون بالا در ريه ها است. PAH زماني اتفاق مي افتد كه شريان هاي بسيار كوچك در سراسر ريه ها باريك تر شوند كه اين باعث افزايش مقاومت در برابر جريان خون موجود در ريه ها مي شود. با گذشت زمان، افزايش فشار خون مي تواند به قلب آسيب برساند.

حقايق كليدي

فشار خون شرياني ريوي (PAH) نوعي فشار خون بالاي ريوي است كه در آن رگ هاي خوني ريز در ريه ها زخم مي شوند.

• علائم PAH در ساير بيماري ها شايع است كه اين تشخيص آن را دشوارتر مي كند.
• PAH يك بيماري پيچيده است كه معمولاً بدون درمان صحيح بدتر مي شود.

فشار خون شرياني ريوي عسل پزشكي چيست؟

فشار خون شرياني ريوي (PAH) فشار خون بالا در ريه ها است. با PAH ممكن است حتي فشار خون طبيعي (منظم) داشته باشيد زيرا رگ هاي خوني در ريه با رگ هاي خوني موجود در بقيه بدن بسيار متفاوت است. PAH نوعي فشار خون بالاي ريوي است كه در اثر ايجاد بافت اسكار در رگ هاي خوني ريه ايجاد مي شود. اين بافت اسكار جريان خون را از طريق ريه ها مسدود مي كند و باعث افزايش فشار در آن رگ هاي خوني مي شود.

فشار خون وريدي ريوي (PVH)

فشار خون وريدي ريوي (PVH) با فشار خون بالا در شريان هاي ريه ها (شريان هاي ريوي) همراه است زيرا قلب قادر به حمل و نقل موثر خون از ريه ها نيست. اين نوع بيماري بخشي از فشار خون بالاي ريوي WHO Group 2 است و همچنين ممكن است فشار خون ريوي پس از سرماخوردگي ناميده شود.

علل PVH

PVH يكي از انواع شايع فشار خون ريوي است و عموماً به دليل شرايطي كه در سمت چپ قلب ايجاد مي شود، اتفاق مي افتد. به طور معمول، خون دكوژن شده از سمت راست قلب از طريق ريه ها براي برداشتن اكسيژن پمپ مي شود و از طريق سمت چپ قلب به جايي منتقل مي شود كه مي تواند در سراسر بدن پراكنده شود. وقتي مشكلي در سمت چپ قلب وجود دارد، نمي توان خون را به طور مؤثر از ريه ها انتقال داد.

PVH مي تواند به عنوان يك عارضه شايع در هر نوع بيماري سمت چپ قلب ايجاد شود. يك مثال براي آن عارضه بيماري دريچه ميترال است. دريچه ميترال جريان خون را بين دو فضاي سمت چپ قلب كنترل مي كند  و همچنين از برگشت جريان خون به عقب جلوگيري مي كند.

هنگامي كه دريچه ميترال به درستي كار نمي كند، خون پر از اكسيژن مي تواند به جاي اينكه به قلب تحويل داده شود تا اكسيژن را به بقيه بدن منتقل كند به داخل دهليز چپ (محفظه بالاي قلب) حركت كند. اين منجر به افزايش حجم خون شده كه اين مي تواند فشار خون را در سمت چپ قلب و رگ هاي خوني منتهي به ريه ها افزايش دهد. درنهايت، اين امر همچنين باعث مي شود قلب خون با اكسيژن كمتري را در بدن پمپاژ كند.

PVH مي تواند در نتيجه نارسايي سمت چپ قلب ايجاد شود و اين يكي از شايع ترين دلايل فشار خون ريوي است.

علائم PVH

علائم PVH مشابه ساير انواع فشار خون بالا ريوي است. علائم اصلي شامل تنگي نفس، خستگي و تورم پاها و مچ پا است. بيماران مبتلا به PVH معمولاً هنگام خواب، دچار تنفس سخت مي باشند.

آمبولي ريوي چيست؟

خون توسط شريان ريوي از قلب به ريه ها منتقل مي شود. در ريه ها خون با اكسيژن پرمي شود، سپس به قلب باز مي گردد كه خون غني از اكسيژن به بقيه بدن منتشر شود. هنگامي كه يك لخته خون در يكي از شريان هايي كه از قلب به ريه ها مي رود ايجاد مي شود، به آن آمبولي ريوي (PE) گفته مي شود. لخته جريان طبيعي خون را مسدود مي كند.

اين انسداد مي تواند مشكلات جدي مانند آسيب به ريه ها و ميزان اكسيژن پايين در خون را ايجاد كند. كمبود اكسيژن مي تواند به اعضاي ديگر بدن نيز آسيب برساند. اگر لخته بزرگ باشد يا شريان توسط بسياري از لخته هاي كوچكتر مسدود شود، يك آمبولي ريوي مي تواند كشنده باشد.

آمبولي ريوي معمولاً از رگ اصلي پاها به سمت ريه ها مي رود. پزشكان اين وضعيت را “ترومبوز وريد عميق” (DVT) مي نامند. اين لخته ها وقتي ايجاد مي شوند كه خون نمي تواند آزادانه در پاها جريان يابد زيرا بدن مدت طولاني را در يك حالت قرار گرفته مانند رانندگي يا پرواز.  اين اتفاق همچنين ممكن است در صورت استراحت در رختخواب بعد از عمل يا بيماري بيفتد.

چه عوامل ديگري مي تواند احتمال PE را بالا ببرد؟

فاكتورهاي خطر PE همان فاكتورهاي خطر ابتلا به DVT است. پزشكان اين موارد را “سه گانه Virchow” مي نامند. آن ها شامل موارد زير هستند:

بي تحرك بودن براي مدت طولاني يا تغيير در جريان طبيعي خون. اين اغلب زماني اتفاق مي افتد كه مدت طولاني در بيمارستان بستري  بوده يا در حالت استراحت باشيد.  اين همچنين ممكن است در طي يك پرواز طولاني يا سفر با يك وسيله نقليه اتفاق افتد.

افزايش قدرت لخته شدن خون. پزشكان اين مورد را “انعقاد پذيري بيش از حد” مي نامند. اين مي تواند ناشي از داروهايي مانند قرص هاي ضد بارداري باشد. سيگار كشيدن، سرطان، جراحي هاي اخير يا بارداري نيز مي تواند شما را در معرض خطر قرار دهد. آسيب به ديواره رگ هاي خوني. تروما در پا مي تواند منجر به اين اتفاق شود.

در موارد نادر، شريان در ريه مي تواند توسط چيزي غير از لخته مانند حباب هوا يا بخشي از تومور مسدود شود. اگر استخوان بزرگي بشكند، بعضي اوقات چربي از مغز استخوان مي تواند وارد خون شده و باعث انسداد شود.

در موارد تهديدآميز آمبولي ريوي، پزشك ممكن است تصميم بگيرد كه داروهاي بنام ترومبوليتيك را براي از بين بردن لخته به شما بدهد. حتي ممكن است نياز به بيرون كشيدن يا شكسته شدن با جراحي مدي هاني باشد، اگرچه اين امر نادر است.

فشار خون ريوي مزمن ترومبوآمبوليك (CTEPH)

فشار خون ريوي مزمن ترومبوآمبوليك (CTEPH) به فشار خون بالا در عروق ريه ها اشاره دارد كه در اثر لخته شدن خون و زخم  ايجاد مي شود. CTEPH مي تواند براي هر كسي اتفاق بيفتد.

فشارخون ريوي مزمن ترومبوآمبوليك (CTEPH) چيست؟

برخي مواقع ريه ها و قلب براي حركت خون در بدن مجبور به وارد كردن فشار مي باشند. CTEPH فشار خون بالا در شريان هاي سيستم ريوي (ريه ها) ناشي از لخته شدن رگ هاي خوني است كه بعد از حداقل 3 ماه در خون باقي مي ماند. لخته ها به طور معمول بافت اسكار را در سرخرگ ها رها مي كنند.

پرفشاري خون مزمن ترومبوآمبولي ريه (CTEPH) چقدر شايع است؟

تخمين زده مي شود كه شيوع CTEPH در ايالات متحده حدود 5000 مورد جديد در سال است. اين احتمال كم است زيرا CTEPH هميشه به درستي تشخيص داده نمي شود.

چه كسي تحت فشار خون بالا ريوي (ترومبوآمبولي مزمن) قرار دارد؟

CTEPH مي تواند براي هر كسي اتفاق بيفتد. اگرچه CTEPH از آمبولي ريوي (لخته شدن خون در ريه ها يا PE) ايجاد مي شود، درصدي از مبتلايان به CTEPH قبل از آن مبتلا به PE نيستند.

عوامل خطر براي PE شامل موارد زير است:

به مدت طولاني غيرفعال بودن، از جمله بستري به دليل بيماري يا عدم حركت كافي در طي سفر با هواپيما يا اتومبيل.

• انجام جراحي، به ويژه جراحي تعويض مفصل
• پير شدن
• چاقي
• قرص هاي ضد بارداري حاوي استروژن
• سيگار كشيدن
• ابتلا به برخي بيماري ها مانند سرطان

چه عواملي باعث افزايش فشار خون ريوي مزمن ترومبوآمبوليك (CTEPH) مي شوند؟

CTEPH در اثر لخته شدن خون در ريه ها ايجاد مي شود كه زخم ايجاد مي كند و شريان هاي موجود در ريه ها را مسدود مي كند. برخي شرايط مانند سرطان، بيماري هاي خوني يا بيماري هاي التهابي با خطر بيشتري از ابتلا به CTEPH در ارتباط است. ساير عوامل خطر براي CTEPH عبارتند از:

• آمبولي بزرگ ريوي، يا PE
• نداشتن طحال
• جايگزيني تيروئيد
• برخي از اختلالات لخته شدن خون، مانند مشكل ضد انعقادي لوپوس يا سندرم آنتي فسفوليپيد
• داشتن يك باتري آلوده در قلب
• داشتن گروه خوني كه نوع O نيست

علائم فشار خون مزمن ترومبوآمبولي ريه (CTEPH) چيست؟

• كمبود نفس بخصوص هنگام ورزش
• احساس خستگي
• احساس ضعف
• احساس درد در قفسه سينه
• تورم پاها به دليل احتباس مايعات (ادم)
• ايجاد سيانوز (رنگ آبي به انگشتان و انگشتان پا)
• غش كردن
• سرفه كردن خوني (به ندرت)