همه چيز در مورد پزشكي

به گزارش : امروزه مي‌دانيم كه چاقي در گروه نوجوانان، به هر دو دسته عوامل محيطي و ژنتيكي وابسته است. متاسفانه، پيشگيري اوليه از چاقي در جمعيت عمومي در رده سني نوجوانان به درستي انجام نشده و در نتيجه به چاقي روزافزون اين گروه سني انجاميده است؛ حال آن كه سطوح ثانويه و ثالثيه پيشگيري، توسط تيم درمانگر اعمال شده و رفتارهاي مداخله اي مبارزه با چاقي در بزرگسالان را شامل مي‌شود. هم اكنون در كنار عوامل غيردارويي، شواهد به نفع استفاده از عوامل دارويي و جراحي در نوجوانان مبتلا به چاقي است.
براساس آمار اعلام شده از سوي مركز پيشگيري و كنترل بيماري‌هاي آمريكا، نزديك به 13 ميليون نفر از كودكان و بزرگسالاني كه در اين كشور زندگي مي‌كنند و 17درصد از جمعيت 2 تا 19 ساله، به چاقي مبتلايند. علاوه بر عوامل وابسته به والدين، نظير سطح تحصيلي و ميزان درآمد، عوامل ثانويه اي مانند فشارخون بالا، ديس ليپيدمي و ابتلا به ديابت قندي نوع 2 نيز مشابه چاقي بزرگسالان در اين زمينه مطرح هستند. متاسفانه اين عوارض سوپرازورب h به دليل تجويز محدودتر داروها و نيز جراحي درمان چاقي در نوجوانان، با مرگ و مير بيشتر در مقايسه با جمعيت بزرگسالان همراه هستند.اين مقاله، براساس نتايج بدست آمده از يك بررسي سيستماتيك نوشته شده كه از سال 2004 ميلادي تاكنون روي چاقي در كودكان و نوجوانان انجام شده است.

پيشگيري و درمان‌هاي غيردارويي چاقي

اهميت پيشگيري از چاقي در نوجوانان از طريق تعديل عادات زندگي، توسط مطالعات متعددي به خوبي ثابت شده است. همچنين، بسياري از انجمن‌هاي تخصصي، برنامه هايي را براي متوقف كردن و نيز جبران چاقي در گروه كودكان شروع كرده‌اند. رفتارهايي كه موجب افزايش خطر چاقي مي‌شوند اغلب به راحتي قابل شناسايي هستند، اما وادار كردن تمام اعضاي خانواده به متوقف كردن اين رفتارها نياز به صرف انرژي زيادي دارد.

داروهاي ضدچاقي در نوجوانان

داروهاي متعددي براي درمان چاقي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريكا قرار گرفته اند. اورليستات، يك مهاركننده ليپاز است كه مستقيما جذب چربي را تحت تاثير قرار داده و تنها داروي مورد تاييد براي درمان چاقي در گروه نوجوانان است. به ويژه پانسمان phmb تجويز آن در دوز 120 ميلي گرم – و نه اشكال غيرنسخه اي آن-مورد تاييد است؛ زيرا تجويز آن از سوي پزشك نياز به مانيتورينگ بيمار نخواهد داشت.
شانوئين (Chanoine) و همكارانش بزرگ‌ترين مطالعه روي اثربخشي و تحمل پذيري اورليستات به همراه رژيم غذايي مناسب و ورزش، در درمان چاقي در گروه سني نوجوانان را انجام داده اند. در اين مطالعه ميانگين سن بيماران 13 سال و شاخص توده بدني آنها 4/35 كيلوگرم بر مترمربع بوده است. گروهي از آنها تحت درمان با120 ميلي گرم اورليستات سه بار در روز به همراه غذا و گروهي ديگر تحت درمان با دارونما براي مدت 52 هفته قرار گرفتند. بهبود قابل توجهي در وزن،اندازه دور كمر، شاخص توده بدني و فشارخون دياستوليك در نوجوانان دريافت‌كننده اورليستات در مقايسه با گروهي كه دارونما دريافت كرده بودند مشاهده شد. به علاوه، تعداد بيشتري از نوجوانان دريافت‌كننده اورليستات حداقل 5 و 10 درصد كاهش وزن بدن (كه با خطر ابتلا به ديابت قندي نوع2 در گروه بزرگسال ارتباط مستقيم دارد) در مقايسه با دارونما داشته‌اند. در اين مطالعه، عوارض جانبي درمان با اورليستات بيشتر عوارض گوارشي بوده‌اند. البته بايد درنظر داشت كه مطالعات فاز3 اين دارو به بررسي بيماران بزرگسال و- نه نوجوانان - پرداخته اند. بر اين اساس، اين عوارض ناخواسته در نوجوانان به مراتب بيش از آن كه از سوي توليدكنندگان اين دارو گزارش شده بنظر مي‌رسد. خطر بيشتر وقوع عوارض گوارشي در نوجوانان در مقايسه با بزرگسالان ممكن است به دليل تمايل بيشتر بيماران بزرگسال به رعايت رژيم غذايي و ساير جراحي پوست عادات منتهي به چاقي در بزرگسالان باشد. قطع درمان دارويي به دنبال بروز يك عارضه جانبي ناخواسته در گروه دريافت‌كننده دارونما به مراتب بيشتر از گروه مصرف‌كننده اورليستات بوده است.
هم اكنون هيچ مطالعه اي روي مصرف بيش از يك سال اورليستات در گروه نوجوانان وجود ندارد؛ هرچند كه مطالعات متعددي در زمينه مصرف درازمدت اين دارو در گروه بزرگسالان در دست است.
5 آگونيست پپتيدي شبه گلوكاگون از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي درمان ديابت قندي نوع2 در بزرگسالان مورد تاييد قرار گرفته اند. يكي از آنها ليراگلوتايد (Liraglutide) نام دارد. آگونيست‌هاي GLP-1، به دليل اثربخشي و تحمل پذيري شان به طور وسيعي براي مديريت وزن در نوجوانان مورد استفاده قرار گرفته‌اند. بزرگ‌ترين مطالعه‌اي كه به ارزيابي آگونيست GLP-1 در درمان نوجوانان چاق پرداخته، توسط كلي و همكارانش انجام شده است. در اين مطالعه، اثربخشي و ايمني اگزناتايد (Exenatide) با دوز 10 ميكروگرم و الگوي مصرف 2بار در روز براي مدت 6 ماه در 11 نوجوان (با متوسط سن12سال و شاخص توده بدني7/36كيلوگرم بر متر مربع سطح بدن) بررسي شد. شاخص توده بدني، وزن بدن، انسولين و عملكرد سلول‌هاي بتا به ميزان قابل توجهي در گروه دريافت‌كننده اگزناتايد در مقايسه با گروه كنترل بهبود يافت. همه عوارض گزارس شده خفيف بودند و شايع ترين آنها عبارت بودند از تهوع، استفراغ و سردرد. تاكنون مطالعه‌اي به نفع تحمل پذيري، فارماكولوژي و فارماكوكينتيك اگزناتايد در نوجوانان به طور جداگانه اي از گروه بزرگسالان سوپرازورب c انجام نشده است.
مطالعات موجود در زمينه استفاده از ساير داروهاي مورد مصرف در بزرگسالان براي درمان چاقي در گروه نوجوانان اندك‌اند. داروهايي نظير فن ترمين (Phentermine)،فن ترمين به همراه توپيرامات، بوپروپيون به همراه نالتركسون و نيز لوركاسرين (Lorcaserin) از آن جمله اند. يك مطالعه روي تجويز توپيرامات براي كاهش حملات ميگرن در گروه نوجوانان(متوسط سني 14 سال)، ميزان عوارض ناخواسته را نزديك به 30درصد نشان داده است. تجويز تركيبات حاوي فن ترمين به دليل عوارض ناخواسته در گروه سني زير 16 سال بيشتر در مقايسه با گروه بزرگسالان، توصيه نمي‌شود. درمجموع، شواهد موجود به نفع مديريت دارويي وزن در نوجوانان چاق محدودند. اورليستات تنها داروي مورد تاييد و توصيه شده از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي تجويز در گروه نوجوانان است و اگزناتايد به دليل اثربخشي مطلوب، مفيد به نظر مي‌رسد. البته هنوز ايمني و تحمل پذيري آن در اين گروه سني به طور قطعي مورد تاييد نيست.

جراحي چاقي

در نوجوانان با تشخيص چاقي شديد كه به درمان با ساير مداخلات غيردارويي و دارويي پاسخ نداده اند، جراحي يك گزينه درماني است. تكنيك باي پس معده (RYGB)، تكنيك (LAGB) و گاستركتومي، متداول ترين تكنيك‌هاي جراحي در درمان چاقي در گروه نوجوانان هستند. در 2013 ميلادي سوپرازورب p متا آناليزي به بررسي 23 مطالعه روي ايمني و اثربخشي اين 3 تكنيك روي 637 بيمار 6 تا 18 ساله پرداخت. متوسط ميزان شاخص توده بدني آنها به ترتيب نام بردن از روش‌ها، 17،10 و 14 درصد كاهش يافت.

بهپو