همه چيز در مورد پزشكي

پنوموني يا ذات الريه عفونتي است كه منجر به ملتهب شدن كيسه هاي هوايي موجود در ريه ها مي شود. ممكن است اين كيسه ها در اثر عفونت، پر از چرك و مايعات مختلف شوند؛ به همين خاطر در برخي از موارد، فرد مبتلا علائمي همچون سرفه هاي خوني، مشكلات تنفسي، تب و لرز خواهد داشت. عوامل باكتريايي، قارچي و ويروسي متعددي مي توانند باعث ذات الريه شوند. در ادامه اين مقاله ار بخش بيماري هاي دكتر زخم به توضيح كامل درباره بيماري ذات الريه يا پنوموني پرداخته و با آن آشنا مي شويم.

علل ذات الريه يا پنوموني

عوامل مختلف و گوناگوني مي تواند منجر به ذات الريه شوند. شدت ذات الريه مي تواند در افراد مختلف متفاوت باشد؛ به طوري كه علائم ناشي از اين بيماري در نوزادان، كودكان، افراد بالاي 65 سال و بيماراني كه دستگاه ايمني ضعيفي دارند؛ جدي و خطرناك تر است.

عوامل باكتريايي

استرپتوكوكوس نومونيا را مي توان شايع ترين عامل ايجاد كننده ذات الريه دانست.

از عوامل ديگر پنوموني مي توان به موارد زير اشاره كرد:

• مايكوپلاسما نومونيا
• هموفيلوس آنفولانزا
• لژيونلا نوموفيلا

عوامل ويروسي

در اغلب موارد، ويروس هاي آلوده كننده دستگاه تنفسي مي توانند منجر به ذات الريه شوند.

برخي از مهم ترين آن ها عبارت اند از:

• ويروس آنفولانزا
• ويروس سين سيشيال تنفسي
• راينو ويروس (رايج ترين عامل سرماخوردگي)

اكثر پنوموني هاي ويروسي داراي علائم ملايم تري هستند و طي 1 الي 3 هفته، بدون نياز به درمان خاصي، بهبود مي يابند.

بيشتر بخوانيد: انواع و اقسام ويروس آنفولانزا و واكسن آن

عوامل قارچي

قارچ هاي موجود در خاك يا فضولات پرندگان نيز مي توانند ايجاد كننده ي ذات الريه باشند. اغلب اين قارچ ها فرصت طلب اند و تنها در افرادي كه دستگاه ايمني تضعيف شده اي دارند؛ بيماري زايي مي كنند.

براي مثال مي توان به موارد زير به عنوان عوامل قارچي ايجاد كننده ي پنوموني، اشاره كرد:

• نوموسيستيس جايروويسي
• كريپتوكوكوس نئوفورمانس
• هيستوپلاسما كپسولاتوم

انواع ذات الريه يا پنوموني

پنوموني ها را مي توان بر اساس اين كه چگونه و از كجا به افراد منتقل مي شوند؛ طبقه بندي كرد.

ذات الريه ي بيمارستاني

اين دسته از پنوموني هاي باكتريايي به دليل بستري شدن يا كار كردن در بيمارستان بوجود مي آيند و نسبت به ساير گروه هاي ديگر خطرناك تر مي باشند. همچنين عوامل ايجاد كننده ي اين گونه عفونت ها نسبت به درمان هاي آنتي بيوتيكي مقاوم تر اند.

ذات الريه ي كسب شده از جامعه

به تمامي پنوموني هاي كسب شده خارج از بيمارستان ها و مراكز بهداشتي گفته مي شود.

ذات الريه مرتبط با دستگاه هاي تهويه

در حقيقت نوعي پنوموني در افرادي است كه از دستگاه هاي تهويه هوا استفاده مي كنند.

ذات الريه ي استنشاقي

پنوموني استنشاقي زماني اتفاق مي افتد كه باكتري موجود بر روي مواد خوراكي، نوشيدني يا بزاق آلوده، از طريق تنفس وارد ريه ها شود. اين وضعيت بيشتر در افرادي كه مشكل بلع دارند؛ مشاهده مي شود.

آيا ذات الريه يا پنوموني واگير دارد؟

عوامل ايجاد كننده ي ذات الريه واگير دارند؛ به اين معنا كه مي توانند از فردي به فرد ديگر منتقل شوند. پنوموني هاي ويروسي و باكتريايي مي توانند از طريق تنفس قطرات آلوده ي ناشي از عطسه يا سرفه ي افراد بيمار، منتشر شوند. همچنين افراد سالم مي توانند از راه تماس با سطوح آلوده به باكتري يا ويروس مبتلا شوند. ابتلا به پنوموني هاي قارچي از طريق تماس با محيط آلوده اتفاق مي افتد؛ با اين حال انتشار مستقيم بين افراد در اين گونه موارد شايع  نيست.

علائم ذات الريه يا پنوموني

علائم ذات ريه مي تواند به قدري خفيف باشد كه حتي فرد مبتلا نيز متوجه آن نشود يا به قدري شديد باشد كه منجر به بستري شدن بيمار شود. پاسخ دستگاه ايمني به ذات الريه مي تواند بسته به عامل ايجاد كننده ي عفونت، سن و سلامت فرد مبتلا، متفاوت باشد.

علائم و نشانه هاي ذات الريه عبارت اند از:

• ممكن است كه سرفه ها حاوي خلط يا خون نيز باشند
• تب، لرز و تعرق
• تنگي نفس
• تنفس كوتاه و سريع
• درد قفسه ي سينه كه با نفس عميق يا سرفه، شديد تر مي شود
• كاهش اشتها، انرژي و خستگي
• حالت تهوع و استفراغ به خصوص در كودكان مبتلا
• سرگيجه به ويژه در سالمندان

ذات الريه هاي باكتريايي نسبت به ديگر پنوموني ها شايع خريد قطره فروزومال تر و خطرناك تر مي باشند و نياز به مراقبت هاي باليني بيشتري دارند. علائم اين بيماري مي تواند به مرور زمان يا ناگهاني بروز كند. تب مبتلايان مي تواند تا 105 درجه ي فارنهايت افزايش بيايد و ممكن است علائمي مانند تعرق شديد، افزايش تعداد نفس ها و ضربان قلب نيز در افراد مشاهده شود. به علت عدم اكسيژن رساني كافي به بافت ها، ناخن و لب هاي اين دسته از افراد، آبي رنگ مي شود. از نظر رواني نيز مبتلايان به پنوموني هاي باكتريايي مي توانند دچار سردرگمي يا آشفتگي روان شوند.

در اغلب موارد، علائم پنوموني هاي ويروسي در طي چندين روز ظاهر مي شود و ممكن است كه مشابه يك آنفلونزاي خفيف باشد. از علائم اين دوره مي توان به تب، سرفه  هاي خشك، سر درد، ضعف  و درد هاي عضلاني اشاره كرد. با گذشت 1 الي 2 روز، شدت بيماري افزايش مي يابد و علائم وخيم تر مي شود.

در اين مرحله ممكن است فرد علائمي مانند تنگي نفس و تب شديد را تجربه كند. لازم به ذكر است كه اين علائم در جمعيت هاي مختلف مي تواند متفاوت باشد. در اغلب موارد، نوزادان هيچ گونه نشانه اي را از خود بروز نمي دهند. سالمنداني كه دستگاه ايمني ضعيف تري دارند؛ علائم خفيف و كم تري را نشان مي دهند. با اين حال ممكن است كه سطح هوشياري اين دسته از افراد، به مرور زمان، تغيير كند. در ارتباط با مبتلايان به بيماري هاي مزمن ريوي، علائم ذات الريه مي تواند شديد تر باشد.

چه زمان بايد به پزشك مراجعه كرد؟

اگر احتمال مي دهيد كه فرزندتان به ذات الريه مبتلا شده است؛ فوراً به پزشك مراجعه كنيد و منتظر وخيم تر شدن علائم نمانيد. چنانچه علائمي مانند تنگي نفس، آبي شدن لب ها، درد قفسه ي سينه، تب بالا يا سرفه هاي شديد را تجربه كرديد؛ با پزشكتان تماس گرفته و در اسرع وقت به او مراجعه كنيد. در مورد افراد با ريسك بالا نيز لازم است كه تمامي مراقبت هاي پزشكي صورت گيرد؛ زيرا پنوموني مي تواند به سرعت منجر به مرگ اين دسته از مبتلايان شود.

فاكتور هاي ريسك ذات الريه يا پنوموني

تمامي افراد جامعه مي توانند با ذات الريه درگير شوند؛ با اين حال، احتمال ابتلا به پنوموني در گروه هاي زير بيشتر است:

• افرادي كه اخيراً به عفونت هاي تنفسي مانند سرماخوردگي يا آنفلونزا دچار شده اند.
• نوزادان زير 2 سال
• بزرگسالان بالاي 65 سال
• افرادي كه به دليل بيماري يا مصرف دارو هايي مانند استروئيد يا شيمي درماني، سيستم ايمني ضعيفي دارند.
• مبتلايان به برخي از وضعيت هاي مزمن مانند آسم، فيبروز كيستي، ديابت يا سكته ي قلبي
• افرادي كه به تازگي از بيمارستان مرخص شده اند يا همچنان بستري هستند؛ به ويژه آن هايي كه از تهويه استفاده كرده اند.
• افرادي كه سكته، مشكلات بلع يا وضعيتي داشته اند كه منجر به عدم تحرك طولاني مدت شود.
• مصرف كنندگان بيش از حد الكل، سيگار و برخي از مواد مخدر
• افرادي كه در معرض آلودگي يا آلرژن هاي تنفسي هستند.

عوارض جانبي ذات الريه يا پنوموني

برخي از مبتلايان به ذات الريه، به خصوص افراد با ريسك بالا، مي توانند پس از درمان نيز دچار عوارض جانبي پنوموني شوند.

برخي از اين عوارض عبارت اند از:

ورود باكتري به داخل جريان خون (باكترمي)

در برخي از موارد، باكتري مي تواند از ريه ها وارد جريان خون شود و عفونت را گسترش دهد. در اين وضعيت ساير اندام هاي بيمار نيز درگير مي شوند و ممكن است كه از كار بيفتند.

اختلالات تنفسي

در ذات الريه هاي شديد يا مواردي كه بيمار سابقه ي ابتلا به بيماري هاي مزمن ريوي را دارد؛ اين وضعيت ديده مي شود. توصيه مي شود كه مبتلايان به اختلالات تنفسي، بستري شوند يا از تهويه هاي هوا استفاده كنند تا ريه هايشان سريع تر بهبود يابد.

تجمع مايع در اطراف ريه ها

ذات الريه مي تواند باعث تجمع مايع در بين پرده هاي محافظت كننده ي ريه شود. در صورتي كه اين مايع عفوني شود؛ بايد توسط لوله هاي سينه اي يا عمل جراحي تخليه شود.

آبسه ي ريوي

آبسه زماني ديده مي شود كه تجمعات چركي در داخل ريه بوجود بيايد. در اغلب موارد آبسه را به كمك آنتي بيوتيك ها از بين مي برند. با اين حال در برخي از موارد، لازم است كه چرك موجود در حفرات تنفسي، توسط لوله يا عمل جراحي خارج شود.

بيشتر بخوانيد: چقدرپياده روي كنيم تا اختلالات تنفسي بهبود يابد

ذات الريه يا پنوموني آتيپيك

ذات الريه ي آتيپيك نوعي پنوموني خفيف است و در اغلب موارد علائمي را در فرد مبتلا ايجاد نمي كند.

با اين حال، از علائم اين بيماري مي توان به موارد زير اشاره كرد:

• تب خفيف
• سرفه هاي خشك (بيش از يك هفته)
• لرز
• تنگي نفس
• درد قفسه كرم رژودرم ي سينه
• كاهش اشتها

باكتري هايي مانند مايكوپلاسما نومونيه، كلاميديا نومونيه و ليژنلا نومونيه مي توانند منجر به ذات الريه هاي آتيپيك شوند. با وجود اين كه پنوموني هاي آتيپيك خفيف تر مي باشند؛ دوره ي درمان و نقاحت طولاني تري دارند.

ذات الريه يا پنوموني در برابر برونشيت

ذات الريه و برونشيت دو وضعيت باليني متفاوت از يك ديگر اند. پنوموني نوعي التهاب در كيسه هاي هوايي مي باشد؛ در حالي كه برونشيت منجر به ملتهب شدن نايژه ها در افراد مبتلا مي شود. عفونت هاي ميكروبي مي توانند منجر به برونشيت حاد يا ذات الريه شوند. مصرف مواد آسيب رسان مانند سيگار نيز مي تواند خطر ابتلا به برونشيت هاي مزمن را افزايش دهد.

در صورتي كه برخي از برونشيت هاي ويروسي يا باكتريايي درمان نشوند؛ مي توانند در ادامه ، پنوموني نيز ايجاد كنند. در اكثر موارد تشخيص ذات الريه از برونشيت بسيار دشوار است؛ زيرا علائم اين دو وضعيت، بسيار مشابه يك ديگر مي باشد. مبتلايان به برونشيت بايد در اسرع وقت تحت درمان قرار بگيرند؛ تا خطر ابتلا به پنوموني از بين برود.

ذات الريه يا پنوموني در كودكان

ذات الريه يكي از بيماري هاي شايع در دوران كودكي مي باشد. محققين تخمين زده اند كه ساليانه حدود 120 ميليون كودك مبتلا به پنوموني به پزشك مراجعه مي كند. عامل ايجاد كننده ي ذات الريه بر اساس سن كودك مي تواند متفاوت باشد. براي مثال، پنوموني هاي ناشي از ويروس هاي تنفسي، استرپتوكوكوس نومونيه و هموفيلوس آنفلونزا در كودكان زير 5 سال رايج تر است.

در سنين بين 5 الي 13 سال، مايكوپلاسما نومونيه را مي توان عامل اغلب ذات الريه ها در كودكان دانست. همچنين اين باكتري مي تواند منجر به ذات الريه هاي آتيپيك بشود. در صورتي كه علائمي مانند مشكلات تنفسي، كاهش اشتها و ضعف را در فرزندتان مشاهده كرديد؛ فوراً به يك متخصص اطفال مراجعه كنيد.

ذات الريه يا پنوموني در دوران بارداري

ذات الريه هايي كه در دوران بارداري اتفاق مي افتد را پنوموني هاي مادري نيز مي نامند. در دوران بارداري، دستگاه ايمني به طور طبيعي كمي سركوب مي شود؛ به همين دليل، احتمال ابتلا به ذات الريه در زنان باردار كمي بيشتر از ساير افراد است. علائم ذات الريه در تمام دوران بارداري يكسان است.

با اين حال ممكن است كه فرد باردار، در 3 ماهه ي آخر بارداري، احساس ناراحتي بيشتري بكند. اگر در دوران بارداري هر كدام از علائم ذات الريه را تجربه كرديد؛ فورآ با پزشك خود تماس بگيريد. پنوموني هاي بارداري مي تواند عوارضي از جمله زايمان زودرس يا كاهش وزن نوزاد در زمان تولد را به همراه داشته باشد.

تشخيص ذات الريه يا پنوموني

ابتدا پزشك با گرفتن شرح حال مراجعه كننده و انجام معاينات فيزيكي به ذات الريه مشكوك مي شود. در اغلب معاينات، پزشكان با استفاده از گوشي به دنبال صدا هاي غيرطبيعي در هنگام تنفس بيمار مي گردند.

در صورتي كه پزشك به ذات الريه مشكوك شود؛ يكي از آزمايشات زير را درخواست مي دهد:

آزمايش خون

از اين روش مي توان به منظور تائيد بيماري و شناسايي عامل ايجاد كننده ي پنوموني استفاده كرد. با اين حال، در برخي از موارد نمي توان به كمك آزمايش خون، تشخيص دقيقي از عامل بيماري بدست آورد.

عكس برداري ايكس از قفسه ي سينه

پرتو نگاري مي تواند به پزشك در تشخيص ذات الريه و ميزان گسترش آن كمك كند. با اين وجود اين عكس برداري نمي تواند نوع عامل پنوموني را مشخص كند.

آزمايش خلط

در اين روش، نمونه ي خلط از فرد مبتلا گرفته و به آزمايشگاه ارسال مي كنيم تا عامل اصلي عفونت مشخص شود.

سنجش اكسيژن ضرباني

در اين روش، سطح اكسيژن خون افراد محاسبه مي شود. ذات الريه مي تواند مانع عبور اكسيژن كافي از ريه ها به خون شود.

در مواردي كه فرد مشكوك، در بيمارستان بستري مي باشد يا بالاي 65 سال سن دارد؛ پزشك مي تواند از آزمايشات زير نيز كمك بگيرد:

سي تي اسكن

در مواردي كه دوره ي بيماري بيش از حد انتظار به طول مي انجامد؛ پزشك درخواست سي تي اسكن مي دهد تا بتواند اطلاعات دقيق تري از وضعيت ريه ها بدست بياورد.

كشت مايع جنب

نمونه مورد نظر توسط سوزن از فضاي جنب جمع آوري شده و به آزمايشگاه ارسال مي شود. نتايج به دست آمده از كشت، توسط متخصص بررسي مي شود تا عامل بيماري مشخص شود.

درمان ذات الريه يا پنوموني

درمان ذات الريه شامل از بين بردن عفونت و پيش گيري از ابتلا به عوارض جانبي آن مي باشد. مبتلايان به پنوموني هاي كسب شده از جامعه را مي توانند به راحتي با تجويز داروي مناسب درمان كرد. توجه داشته پماد سوختگي باشيد كه اكثر علائم ناشي از بيماري پس از طي دوره درمان از بين مي روند؛ اما ممكن است كه احساس ضعف و خستگي تا ماه ها همراه فرد بماند. درمان هاي اختصاصي مي توانند بر اساس سن بيمار، نوع و شدت ذات الريه متفاوت باشند.

برخي از اين روش هاي درماني عبارت اند از:

آنتي بيوتيك درماني

از اين داروها مي توان به منظور درمان ذات الريه هاي باكتريايي استفاده كرد. ممكن است كه شناسايي دقيق نوع باكتري و انتخاب بهترين آنتي بيوتيك براي مقابله با آن، كمي زمان بر باشد.در صورتي كه پس از مصرف دارو، علائم فرد مبتلا بهبود پيدا نكند؛ پزشك مي تواند آنتي بيوتيك تجويز شده را تغيير دهد.

دارو هاي ضد سرفه

از اين دسته داروها مي توان به منظور كاهش تعداد سرفه ها استفاده كرد تا فرد مبتلا بتواند راحت تر استراحت كند. سرفه نوعي پاسخ دفاعي طبيعي است و منجر به جا به جايي مايعات در ريه ها مي شود؛ به همين دليل، توصيه مي شود كه سرفه را به طور كامل سركوب نكنيد. علاوه بر اين، مطالعات نشان مي دهد كه بسياري از دارو هاي ضد سرفه در مواجهه با ذات الريه عملكرد لازم را ندارند و نمي توانند به بهبود علائم فرد مبتلا كمك كنند.

ضد تب و مسكن ها

از اين دسته دارو ها مي توان براي كاهش تب و درد استفاده كرد. دارو هايي مانند آسپرين، ايبوپروفن(ادويل، نوافن و ريفن) و استامينوفن(تايلنول) در اين دسته جاي مي گيرند.

در موارد زير لازم است كه افراد مبتلا، در بيمارستان بستري شوند:

• سن بالاي 65 سال
• فراموش كردن زمان، مكان و افراد
• كاهش عملكرد كليه
• افت فشار سيستولي به زير 90 ميلي متر جيوه يا افت فشار دياستولي به زير 60 ميلي متر جيوه
• افزايش تعداد تنفس به بيش 30 بار در دقيقه
• تنگي نفس
• كاهش دماي بدن
• ضربان قلب زير 50 يا بالاي 100 بار در دقيقه

در شرايط حاد مانند زماني كه فرد براي ادامه ي تنفس به دستگاه تهويه نياز داشته باشد؛ بيمار را به بخش مراقبت هاي ويژه منتقل مي كنند.

در برخي از موارد، كودكان مبتلا به پنوموني نيز بايد بستري شوند. اين موارد عبارت اند از:

• سن كمتر از 2 ماه
• خواب آلودگي بيش از حد
• وجود اختلالات تنفسي
• پايين بودن سطح اكسيژن خون

درمان هاي خانگي ذات الريه يا پنوموني

استراحت كنيد

تا زماني كه دماي بدنتان به حالت طبيعي باز نگشته و سرفه هاي خلطي تان بند نيامده است به مدرسه يا سر كار بر نگرديد. حتي زماني كه احساس مي كنيد حالتان بهتر شده است نيز نبايد به خودتان فشار بياوريد. توجه داشته باشيد فردي كه يك بار بيمار شده، مي تواند بار ديگر نيز به ذات الريه مبتلا شود؛ به همين خاطر، توصيه مي شود تا زماني كه به طور كامل بهبود نيافته ايد، به زندگي روز مره باز نگرديد.

مايعات فراوان بنوشيد

اين كار به ريه ها كمك مي كند تا هر چه سريع تر خلط موجود را خارج سازند.

دارو ها را همان گونه كه تجويز شده اند مصرف كنيد

لازم است كه دوره ي مصرف داروي تجويز شده را به اتمام برسانيد. در غير اين صورت، ممكن است كه تعداد كمي باكتري در ريه ها باقي بماند و در اثر تقسيم سلولي دوباره ذات الريه عود كند.

دوره ي بهبودي ذات الريه يا پنوموني

بسياري از مبتلايان به درمان پاسخ مثبت مي دهند و بهبود مي يابند. همانند درمان، زمان نقاحت نيز بسته به سطح سلامت، نوع و شدت بيماري مي تواند متغير باشد. جوانان مي توانند پس از گذشت 1 هفته از درمان، به زندگي روزمره خود بازگردند؛ اما افراد مسن تر، كمي دير تر بهبود مي يابند و ممكن است تا مدتي احساس ضعف و خستگي كنند. در مواردي كه علائم بيماري شديد تر مي باشد؛ دروه ي نقاحت نيز طولاني تر مي شود.

با انجام دادن برخي از موارد زير مي توانيد دوره ي نقاحت را كاهش دهيد و از ظهور عوارض جانبي ناشي از بيماري پيشگيري كنيد:

• درمان توصيه شده ي پزشكتان را تا انتها ادامه دهيد و به هيچ عنوان، خود سرانه روش درمانتان را عوض نكنيد.
• به اندازه ي كافي استراحت كنيد و به بدنتان اجازه دهيد تا با عفونت مبارزه كند.
• مايعات فراوان بنوشيد.

پس از بهبودي به پزشكتان مراجعه كنيد. در برخي از موارد پزشكان مي توانند درخواست عكس برداري ايكس ديگري بدهند تا از حذف كامل عامل بيماري مطمئن شوند.

بيشتر بخوانيد: افراد با تحرك كم تنگي نفس مي گيرند

پيشگري از ابتلا به ذات الريه يا پنوموني

خوشبختانه در بسياري از موارد، ذات الريه قابل پيشگيري است.

واكسيناسيون

اولين خط دفاعي در مقابل ذات الريه، واكسيناسيون پانسمان زخم است. واكسن هاي مختلفي مي توانند به دستگاه ايمني در برابر پنوموني كمك كنند.

واكسن هاي 13 و 23 والان

اين دو واكسن ايمني زايي مناسبي را در برابر ذات الريه و مننژيت هاي ناشي از باكتري هاي پنوموكوكي ايجاد مي كنند. پزشكان مي توانند واكسن مناسب را از بين اين 2، براي شما انتخاب كنند. واكسن 13 والان مي تواند در مقابل 13 سويه از باكتري هاي پنوموكوكي موثر باشد.

سازمان مركزي كنترل و پيشگيري بيماري ها، اين واكسن را براي افراد زير توصيه مي كند:

• كودكان زير 2 سال
• افراد بالاي 65 سال
• افراد بين 2 الي 65 سال كه خطر ابتلا به ذات الريه در آن ها بيشتر است مانند مبتلايان به HIV

واكسن 23 والان مي تواند در مقابل 23 سويه از باكتري هاي پنوموكوكي ايمني زايي دشته باشد.

سازمان مركزي كنترل و پيشگيري بيماري ها، اين واكسن را براي افراد زير توصيه مي كند:

• افراد بالاي 65 سال
• افراد سيگاري بين 19 الي 65 سال
• افراد بين 2 الي 65 سال كه خطر ابتلا به ذات الريه در آن ها بيشتر است مانند مبتلايان به سرطان

واكسن آنفلونزا

ذات الريه مي تواند بر اثر ابتلا به آنفلونزا نيز ظهور كند؛ به همين خاطر توصيه شده است تا ساليانه واكسن آنفلونزا زده شود. سازمان مركزي كنترل و پيشگيري بيماري ها پيشنهاد مي كند تا افراد بالاي 6 ماه، به خصوص افراد با ريسك ابتلاي بالا، از اين واكسن استفاده كنند.

واكسن Hib

اين واكسن مي تواند در مقابل يكي از عوامل ايجاد كننده ي ذات الريه و مننژيت به نام هموفيلوس آنفولانزاي نوع B، ايمني زايي داشته باشد.

سازمان مركزي كنترل و پيشگيري بيماري ها، اين واكسن را براي افراد زير توصيه مي كند:

• كودكان زير 5 سال
• كودكان و بزرگسالان مبتلا به وضعيت هاي خاص كه واكسينه نشده اند
• افرادي كه پيوند مغز استخوان دريافت كرده اند

بر اساس گفته هاي سازمان بين المللي بهداشت، واكسن ذات الريه نمي توانند در مقابل تمامي سويه هاي بيماري زا، مقاومت ايجاد كند. با اين حال، افراد ايمن شده، در مواجهه با اين سويه ها، علائم خفيف تري از خود نشان مي دهند و سريع تر بهبود مي يابند.

علاوه بر واكسيناسيون، رعايت موارد زير نيز مي تواند به پيشگيري از ابتلا به ذات الريه كمك كند:

• سيگار كشيدن مي تواند شانس ابتلا به عفونت هاي تنفسي مانند ذات الريه را تا چندين برابر افزايش دهد.
• شست و شوي مداوم دست ها با آب و صابون
• پوشاندن دهان و بيني به هنگام سرفه و عطسه و حذف بهداشتي دستمال هاي آلوده
• رعايت رژيم غذايي سالم
• ورزش منظم و مداوم
• استراحت كافي