همه چيز در مورد پزشكي

محققان

موفق به شناسايي مكانيسم جذب كلسيم و استخوان‌سازي در نوزادان شيرخوار شدند. اين راهكار مي‌تواند به درمان پوكي استخوان در بزرگسالي منجر شود.

به گزارش هيدروژل ايرنا به نقل از پايگاه خبري ساينس ديلي، پوكي استخوان بيماري مربوط به استخوان هاست. در اين بيماري اصطلاحا استخوان‌ها متخلخل مي‌شوند. ساختار ميكروسكوپي استخوان‌ها به صورت لانه زنبوري است. منافذ و خانه‌هاي استخوان پوك بسيار بزرگتر از استخوان سالم است. در اين حالت استخوان ها به تدريج تراكم خود را از دست مي‌دهند و بسيار حساس و شكننده مي‌شوند.

متاسفانه اين بيماري هيچ علامت اوليه‌اي ندارد و زماني بروز پانسمان زخم مي‌كند كه يكي از استخوان‌ها ( معمولا استخوان لگن و مچ) مي‌شكند؛ به همين دليل به آن بيماري خاموش گفته مي‌شود.

تراكم مواد معدني در استخوان‌ها به مرور زمان و با افزايس سن كاهش مي‌يابد؛ به همين دليل پوكي استخوان بيماري مرتبط با سن است. پوكي استخوان از سنين پايين و با كمبود كلسيم مورد نياز پايه‌ريزي مي‌شود و علائم آن در بزرگسالي نمايان مي‌شوند.

محققان دانشگاه آلبرتا در آمريكا به تازگي با شناسايي كرم رژودرم براي جاي سوختگي كانال‌هاي جذب كلسيم در قسمت انتهايي روده نوزادان شيرخوار به مكانيسم جذب اين ماده معدني دست يافتند.  مطالعات قبلي نشان داد كه در پستانداران بالغ بيشتر جذب كلسيم در قسمت فوقاني روده كه عذا مدت زمان كمتر را در آن سپري مي‌كند، اتفاق مي‌افتد. مطالعات جديد نشان مي‌دهد اين اتفاق در مورد نوزادان كاملا برعكس است. بر اساس اين مطالعه نوزاد در اولين سال تولد به قطره فروزومال مقادير بالاي كلسيم نياز دارد تا غضروف‌ها به استخوان تبديل شوند.

محققان بر اين باورند كه با آشنايي با اين مكانيسم مي‌توان ماده فعال را از شير مادر استخراج كرد و آن را پس از سنتز به صورت يك افزودني يا قرص در اختيار افراد قرار داد تا راهكاري براي درمان پوكي استخوان باشد.

كم تحركي، عدم استفاده از مواد حاوي كلسيم، كاهش ويتامين D در بدن، ابتلا به بيماري هاي خاص مانند سرطان، استفاده لوزالمعده از داروهاي استروئيدي، يائسگي زودرس (كمتر از ۴۵ سال)، استعمال دخانيات، كاهش استروژن در بدن و شرايط پزشكي خاص مانند پركاري تيروييد، بيماري سلياك، نارسايي مزمن كليه، آرتريت روماتوييد، بيماري هاي مزمن كبدي و ديابت نوع ۱ از مهمترين عوامل ابتلا به پوكي استخوان هستند.

نتايج اين مطالعه در نشريه Cellular and Molecular Gastroenterology and Hepatology منتشر شده است.