همه چيز در مورد پزشكي

به گزارش : دكتر فرج حسينيان گفت: هم اكنون آسيب پذيري بسيار بالا، يكي از مشكلات بسيار مهم كشور محسوب مي شود زيرا جامعه سنتي ايران در حال گذر به جامعه اي مدرن است. اين مساله باعث شده تا اكنون شاهد شكاف‌هاي بسيار جدي در بحث گفت‌وگوي بين نسلي باشيم.

دبير اجرايي فراكسيون كودك و نوجوان مجلس شوراي اسلامي افزود: در اين بين كودكان و نوجوانان از آسيب پذيرترين اقشار جامعه هستند زيرا آنها اكنون در يك ساختار نامنسجم در حال رشد و پرورش هستند؛ در حال حاضر ميان ساختار رسمي آموزش و پرورش، والدين در منزل و رسانه ها به عنوان سه ضلع تربيتي كودكان، هماهنگي و تناسب زيادي وجود ندارد يعني آن چيزي كه اكنون در ساختار رسمي آموزش و پرورش به كودكان تعليم داده مي شود با آن چيزي كه درون خانواده ها و فضاي رسانه ها و مجازي رخ مي دهد، بسيار متفاوت است.

اين روان شناس اظهارداشت: مجزا عمل كردن اين سه ضلع، بهم ريختگي هويتي و رواني در نسل جديد ايجاد كرده است. اين بهم ريختگي باعث شده تا ارتباط و گفتگوي بين نسلي به درستي شكل نگيرد.

اين عضو هيات علمي جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي بيان كرد: هم اكنون نخستين مشكلي كه ما در جامعه با آن درگير هستيم، فرديت گرايي است. بخشي از اين مساله به گسترش فضاي مجازي ارتباط دارد. هرچند هم اكنون برخي از پژوهش ها نمايندگي b braun نشان داده اند كه اين فضاي مجازي مي تواند ارتباط بين نسلي را گسترش دهد، به شرط آنكه برنامه مدون و منسجمي براي اين ماجرا داشته باشيم.

وي اظهار داشت: متاسفانه نگاه و رويكرد كنوني ما محدوديت سازي فضاي مجازي است. اشتباهي كه بارها در بحث ورود ويديو و ماهواره تكرار كرده ايم. ما كاملا قبول داريم كه اكنون در يك جنگ نرم و تهاجم فرهنگي قرار گرفته ايم اما مدل برخوردي‌مان با اين جنگ نرم سختگيرانه است؛ در حالي كه نام اين جنگ همانطور كه از اسمش معلوم است بايد نرم ( نه سخت) باشد.

وي ادامه داد: بايد با توجه به پتانسيل‌هاي بسيار خوبي كه اكنون در كشورمان وجود دارد، از اين تكنولوژي ها و فضاها به نحو احسن استفاده كنيم. جوان گرايي جامعه ايران از جمله اين پتانسيل هاست. زماني كه ما به جوانان اجازه ندهيم از اين فضاها بهره ببرند، آنها به جاي استفاده بهينه از فضاي مجازي به سمت استفاده مخرب پيش مي روند.

وي خاطر نشان كرد: سطح اطلاعات و دانش افراد جامعه از جمله موضوع هاي مهمي است كه بايد مورد توجه قرار بگيرد. اكنون سطح اطلاعات جامعه ايران به علت گسترش فضاهاي مجازي و ايجاد هشتك‌ها افزايش يافته اما همچنان سطح دانشي مان پايين است. زماني كه سطح دانش يك جامعه پايين باشد آن بينش عميق شكل نمي گيرد. در نتيجه آن بينش تبديل به رفتارهاي بهينه و بهنجار نمي شود.

مهارت هاي فرزند پروري والدين ضعيف است

معاون پژوهشي جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي گفت: هم اكنون ارتباط ميان انسان ها در جامعه ايران به درستي تعريف نشده است. آن آموزش هاي مهارت زندگي و مهارت هاي ارتباطي كه بايد از درون خانواده ها در سنين زير ۶ سال شكل بگيرد و در مدرسه نهادينه شود، اتفاق نيافتاده است؛ ژل زخم پرونتوسان اين امر باعث مي شود ما فرصت تربيت كودكان زير ۶ سال را تقريبا از دست بدهيم.

حسينيان افزود: اكنون ما براي تربيت كودكان زير ۶ سال مان دچار يك عملكرد جزيره اي شده ايم و هيچ برنامه مشخصي و مدون ساختار يافته اي در سيستم ها و نهادهاي بالادستي مان نداريم. به عنوان مثال، همچنان دعواي ميان آموزش و پرورش و سازمان بهزيستي بر سر مهد كودك ها رفع نشده و پس از گذشت ده سال هنوز متولي مهد كودك ها مشخص نيست.

وي بيان كرد: مهد كودك ها تنها ۲۰ درصد كودكان را تحت پوشش قرار مي دهند اين درحالي است كه ما براي ۸۰ درصد باقي مانده كودكان زير ۶ سال و خانواده هاي آنها هيچ برنامه اي نداريم.

وي تصريح كرد: اكثر والدين جامعه ايران با وجود داشتن سواد، فاقد مهارت هاي فرزند پروري هستند. پدر و مادرها متوجه تفاوت پرورش كودكان در مقاطع سني نوزاد تا ۲ سال، ۲تا ۴ سال و ۴ تا ۶ سال نيستند. اين مساله باعث ايجاد پايه هاي اوليه تقابل و شكاف نسلي در خانواده ها شده است.

اين عضو هيات علمي جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي به تفاوت هاي پرورش كودكان در مقاطع سني مختلف اشاره كرد و گفت: سن ۲ تا ۴ سال اوج استقلال خواهي فكر كودك است. در اين سن كودك به دنبال اين است كه خودش را اثبات كند. در حالي كه او اغلب در اين سن شاهد تنش رابطه والدين اش است زيرا اكنون ما در بحث خانواده ها نيز دچار مشكل هستيم و گفت و گوي درون والديني ما نيز به شدت ضعيف شده است يعني خانواده ها به سمت عدم استحكام پيش مي روند.

اين روانشناس اظهارداشت: نخستين كلمه ساده اي كه كودك در تنش رابطه والدينش ياد مي گيرد، نه گفتن است. از ديد والدين بي‌مهارت اين نه گفتن به معناي لجبازي است، در حالي كه اين بي براوون نه گفتن از سمت كودك به معناي پيدا كردن هويت براي خود است. او مي خواهد ثابت كند كه موجود جديدي در زندگي است. توجه نكردن به اين موضوع ساده، باعث مي شود ارتباط بين نسلي شكل نگيرد و مدام تنشي ميان كودك و والدين به وجود بيايد. در نهايت تحقيرها و مشكلات اين دوران، در روابط ماندگار مي شود و بعدها در سنين بالاتر خودش را نشان مي دهد.

دبير اجرايي فراكسيون كودك و نوجوان مجلس شوراي اسلامي ادامه داد: اكنون بسياري از والدين در بحث سواد رسانه اي نيز با مشكلاتي مواجه هستند. بسيار از آنها نمي دانند كه بايد گوشي به دست كودكان شان بدهد يا ندهند. جواب اين سوال كاملا واضح است« بله» زيرا آنها از نسل كودكان ديجيتالي هستند. ما نمي توانيم اين نسل را بر اساس معيارهاي سنتي خودمان پرورش بدهيم. حضرت علي(ع) مي فرمايند:«فرزندان خودتان را بر اساس زمان خودشان تربيت كنيد».

تفاوت هاي بين نسلي را بپذيريم

حسينيان گفت: يكي از مشكلاتي كه باعث ايجاد تفاوت ارتباط و گفتگوي بين نسلي مي شود، تربيت كودكان بر اساس الگوهاي گذشته است يعني نسل هاي گذشته مي خواهند نسل هاي جديد را بر اساس الگوهاي گذشته تربيت كنند. طرز فكر و ذهنيت آنها معطوف به اين مساله است كه هرچه من مي گويم كودك بايد گوش دهد اما كودكان چهار يا پنج سال نسل جديد كه گوشي دست شان مي گيرند، از اينترنت بازي دانلود مي كنند، ديگر حرف نسل قديم را گوش نمي دهند. در نتيجه اين مساله مبناي تقابل آنها مي شود؛ در واقع به جاي شكل گيري گفت و گو و ارتباط ميان والدين و كودكان، تقابل ايجاد مي شود.

به گفته وي، ارتباط يك رابطه دو سويه است يعني به اين گونه نيست كه تنها من بگويم و فرد مقابل گوش بدهد. ارتباط يك رابطه رفت و برگشتي است يعني من مي گويم ژل پرونتوسان او گوش مي دهد. او مي گويد، من گوش مي دهم. سپس با يكديگر صحبت و استدلال مي كنيم. شايد در برخي از جنبه ها به توافق برسيم و در پاره اي ديگر به تفاهم نرسيم.

معاون پژوهشي جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي افزود: در حال حاضر يكي از معيارهاي گفت وگوي بين نسلي، پذيرش تفاوت‌هاست. اگر قرار بود انسان‌ها، يكسان باشند، اين رشد و پيشرفت اتفاق نمي افتاد. مبناي تحول و نوآوري، اختلاف انسان هاست. اگر قرار بود نسل بعدي مانند نسل قبلي باشد هيچ اختراعي شكل نمي گرفت. مخالفت ها و اختلاف ها و تفاوت روش هاي نسل هاست كه باعث ايجاد اتفاق هاي جديد مي شود.

وي اظهارداشت: متاسفانه ما در جامعه ايراني اين اختلاف ها را به رسميت نمي شناسيم. صراط مستقيم تنها به يك راه راست ختم نمي شود. صراط مستقيم مانند يك اتوبان چند باند است كه شايد من تمايل دارم از باند يك و شما تمايل داشته باشيد از باند دو و ديگري از باند سه عبور كند. در نهايت همه به يك هدف نهايي مي رسيم. اين در حالي است كه اكنون برخي از دوستان، خانواده ها و حاكمين تصور مي كنند همه بايد از يك باند عبور كنيم. حتي بهشت نيز هفت مرتبه است زيرا درجه تعالي انسان‌ها با يكديگر متفاوت است.

وي بيان كرد: ما انتظار داريم نسل فعلي مانند ما لباس بپوشند يا موسيقي گوش بدهند يا مانند ما به ارزش ها، باور داشته باشند. در حالي كه نسل فعلي سبك و روش خودش را دارد؛ اتفاقي كه در هر نسلي رخ مي دهد. تجربه هر نسل با نسل ديگر متفاوت است. انسان ها بر اثر تجربه هايشان براي خودشان ارزش هايي را ايجاد مي كنند. مثلا در زمان جنگ تحميلي، نسلي كه داراي تجربه هاي آن دوران است، ارزش هايي را براي خود ايجاد كرده است. در حالي كه نسل فعلي تجربيات چشم درد ديگري دارد. به همين دليل وقتي ما به اين تفاوت ها و اختلاف ها احترام نمي گذاريم، آن گفت و گوي بين نسلي ايجاد نمي شود بلكه تنش به وجود مي‌آيد. آرام آرام اين تفاوت ها به اختلاف منجر مي شود. اختلاف ها به فاصله، فاصله ها به شكاف و شكاف ها به گسست و در نهايت به تقابل منجر مي شود.

منبع: سيناپرس