اين لوهمن روشه سوال به خصوص با چاپ كتاب داروين در سال ۱۸۵۹ به اوج خود رسيد. او معتقد بود كه عوامل ارثي نقش تعيين‌كننده‌اي روي شخصيت و منش انسان دارد. معتقد بود كه انسان‌ها خصوصيات وراثتي خود را به فرزندان‌شان منتقل مي‌سازند.
سال‌ها بعد واتسون رفتارگرا در دانشگاه جانز هاپكينز اعلام كرد كه شخصيت و منش انسان بيش از آن‌كه ارثي باشد اكتسابي است. او مدعي شد اگر چند نوزاد سالم با زمينه‌هاي خانوادگي متفاوت به او بدهند، او مي‌تواند قول بدهد كه از همه آن‌ها دكتر، حقوق‌دان، گدا و يا دزد بسازد.
اطلاعات ما درباره ژن‌ها نسبت به سال‌هاي قبل بسيار وسيع‌تر شده است. در حال حاضر مي‌توانيم با مطالعه دوقلو‌هاي تك تخمكي‌اي كه در خانواده يا كشور‌هاي متفاوت بزرگ شده‌اند به تشابهات شخصيتي آن‌ها در بزرگسالي پي ببريم. در ضمن مطالعات تطبيقي روي يتيم‌ها و خانواده‌هاي پذيرنده فرزند اطلاعات فراواني در اين مورد داده است كه برخي از نتايج آن را در پرسشنامه زير مي‌بينيد.

فكر مي‌كنيد جراحي پوست تا چه اندازه از پدر و مادر خود ارث برده‌ايد؟ با تكميل پرسشنامه زير به اين موضوع پي مي‌بريد. به ازاي هر جواب غلط هم به خودتان يك امتياز بدهيد:

۱- انديشه‌ها و باور‌هاي مادري فاقد احساس امنيت خاطر، مي‌تواند روي شخصيت فرزندش تاثير بگذارد.
درست غلط

۲- اشخاص با ميل به پرخاشگري متولد مي‌شوند.
درست غلط

۳- ما توانمندي‌هايمان را در زمينه‌هاي هنر، موسيقي و ورزش به ارث مي‌بريم.
درست غلط

۴- روان‌پريشي و جنون ناشي از ژن‌ها هستند.
درست غلط

۵- بيزاري از مارها، خفاش‌ها، حشرات موذي و ... غريزي است.
درست غلط

۶- اگر بستگان نزديك با هم ازدواج كنند، فرزنداني رشد نيافته خواهند داشت.
درست غلط

۷- اينكه من چقدر هيجاني يا عاطفي هستم، بستگي به ويژگي‌هايي دارد كه از پدر و مادرم به ارث برده‌ام.
درست غلط

۸- رقابت‌جو بودن موضوعي مربوط به ژن انسان‌هاست.
درست غلط

۹- دختر‌ها بيشتر از مادرشان به ارث مي‌برند تا از پدرشان.
درست غلط

۱۰- ممكن است گرايش به الكل پدرمان را به ارث ببريم.
درست غلط

بر اساس قرائن و شواهد تجربه‌هاي زندگي ما روي شخصيت‌مان بيشترين تاثير را مي‌گذارند. در ادامه در مورد ۱۰ پرسش بالا توضيح مي‌دهيم:
۱- احساس عدم امنيت خاطر مادر در دوران بارداري احتمالا روي شخصيت فرزندش تاثيري بر جا نمي‌گذارد. اما احساس وجد، افسردگي يا هراس مادر ممكن است موقتا روي فيزيولوژي جنين او اثر بگذارد.
۲- ما ژن پرخاشگري نداريم. تجربه در جامعه است كه شخص را پرخاشگر مي‌كند.

۳- ممكن است فيزيولوژي‌اي كه ما را در رسيدن به سطوح بالاي هنري ياري بدهد به ارث ببريم، اما در تمامي جنبه‌هاي هنري آموزش و تعليم نقش سوپرازورب c اول را بازي مي‌كند.
۴- بعضي از بيماري‌هاي ذهني و رواني زمينه موروثي دارند. (براي مثال برخي از دشواري‌هاي رواني يا روان پريشي)، اما بخش اعظم بيماري‌هاي رواني در اثر تجارب زندگي شكل مي‌گيرند.
۵- هراس‌هاي ويژه ما به ارث نمي‌رسند. بلكه اطرافيان آن‌ها را به ما آموزش مي‌دهند.
۶- ثابت نشده است كه اگر دو خويشاوند نزديك با هم ازدواج كنند كودك‌شان رشد نيافته است.
۷- اين موضوع كه هيجاني يا عاطفي بودن ما از والدين ما به ما ارث مي‌رسد در مورد حيوانات صدق مي‌كند، اما در انسان‌ها مصداق ندارد.

۸- رقابت‌جو بودن را در فرهنگ و اجتماع كسب مي‌كنيم نه از طريق ژن‌ها.
۹- كودك هميشه با والد هم‌جنس خود اين هماني را ندارد. اگر دختري رفتارش بيشتر شبيه مادرش است علت اصلي‌اش ممكن است اين باشد كه بيشتر با مادر خود بوده تا با پدرش.
۱۰- گرايش به الكل به شكل وراثتي منتقل نمي‌شود.

آيا سوپرازورب h هنوز هم فكر مي‌كنيد شخصيت‌تان از پدر و مادرتان به شما ارث رسيده است؟ به نظر خودتان اگر با همين پدر و مادر در يك جامعه ديگر متولد شده بوديد شخصيت ديگري پيدا نمي‌كرديد؟